Valparaiso debuteert nu met Broken Homeland en dat is in meerdere opzichten een opvallende plaat.
Het eerste dat opvalt is de zeer uitgebreide gastenlijst die de Franse broers hebben samengesteld voor het debuut van hun nieuwe band.
Op deze gastenlijst prijken namen van bekende Amerikaanse muzikanten als Howe Gelb (Giant Sand), Josh Haden (Spain) en Shannon Wright, maar ook die van net wat minder bekende zangeressen uit Franse bands als Phoebe Killdeer (Nouvelle Vague) en Rosemary Standley (Moriarty). Valparaiso is er bovendien in geslaagd om in de persoon van John Parish (PJ Harvey) een producer van naam en faam te rekruteren.
Valparaiso opereert vanuit Parijs, maar staat met minstens één been in de woestijn van Arizona. Broken Homeland heeft flink wat raakvlakken met de muziek van Giant Sand en Calexico en raakt bovendien aan de eerste en enige plaat van de wat minder bekende gelegenheidsband OP8.
Ook de andere muzikanten op de plaat hebben hun sporen nagelaten op het debuut van Valparaiso, dat het stemmige van Spain combineert met het rauwe van PJ Harvey en vervolgens een zwoel en broeierig Frans tintje toevoegt.
De flinke gastenlijst zorgt voor een aantal prima vocalisten, maar ook in muzikaal opzicht is het debuut van Valparaiso een fascinerende plaat. Broken Homeland staat vol met beeldende muziek, die het uitstekend zou doen als soundtrack bij wat duistere Amerikaanse films, maar het is ook een plaat vol avontuur en onderhuidse spanning, die af en toe raakt aan het werk van Portishead, maar ook ruw kan uithalen.
Met name het gitaarwerk is van een bijzondere schoonheid, maar ook de broeierige ondertoon op de plaat draagt flink bij aan het fraaie eindresultaat. In muzikaal opzicht is Broken Homeland een fascinerende plaat, maar de vocalen op het debuut van Valparaiso hebben mij persoonlijk over de streep getrokken.
Howe Gelb zorgt voor de bijzondere sfeer die ook zijn eigen platen kenmerkt, maar ik ben het meest onder de indruk van Rosemary Standley, die zorgt voor indringende bijna gesproken zang en van Phoebe Killdeer, die drie tracks op Broken Homeland naar zich toe trekt.
Valparaiso maakt muziek die vrij makkelijk overtuigt en al vrij snel zorgt voor mooie beelden op het netvlies, maar het Parijse muzikantencollectief maakt ook muziek die nog ruim de tijd nodig heeft om te groeien en dit vervolgens ook doet.
Broken Homeland klinkt ondanks het grote aantal gastvocalisten opvallend consistent, wat bij dit soort projecten wel eens anders is, maar het is ook een enorm veelzijdige plaat. Zeker wanneer Valparaiso kiest voor stemmige en wat donker getinte muziek is Broken Homeland een hele mooie plaat, die nog eindeloos de fantasie blijft prikkelen, maar ook zorgt voor een prachtige soundtrack voor een onverwacht mooie nazomeravond. Erwin Zijleman