Dat kunstje herhaalde de band van Stevie Scullion met het nog geen jaar geleden verschenen This Is Nowhere, dat werd geproduceerd door niemand minder dan de legendarische Steve Albini (Pixies, Nirvana, PJ Harvey, Low, Joanna Newsom, The Breeders).
Stevie Scullion heeft over inspiratie kennelijk niet te klagen, want nog geen jaar na This Is Nowhere is er al weer een nieuwe plaat van Malojian verschenen. Let Your Weirdness Carry You Home werd door Stevie Scullion zelf geproduceerd en opgenomen in een vuurtoren aan de Noord-Ierse kust.
De Noord-Ierse muzikant werd hierbij bijgestaan door muzikanten van enige naam en faam als sessiedrummer Joey Waronker, Teenage Fanclub Gerry Love en de van Yorkston, Thorne & Khan en Lamb bekende Jon Thorne, maar de meeste aandacht gaat ook dit keer uit naar Stevie Scullion, die er wederom in is geslaagd om een serie zwaar verslavende en volstrekt tijdloze popliedjes af te leveren.
Het zijn net als op de vorige twee Malojian platen popliedjes vol invloeden uit de Britse folkrock en de Amerikaanse countryrock. Hier blijft het zeker niet bij, want ook Let Your Weirdness Carry You Home klinkt weer als een omgevallen platenkast en het is ook dit keer een platenkast die een uitstekende smaak etaleert.
Malojian citeert flink uit de folkrock uit de jaren 70, maar laat ook dit keer flink wat invloeden van The Beatles horen, terwijl van recentere datum flarden Elliott Smith en Grant Lee Buffalo opduiken. Let Your Weirdness Carry You Home volgt hiermee deels hetzelfde recept als zijn voorgangers, maar klinkt toch ook weer anders.
Stevie Scullion kiest op Let Your Weirdness Carry You Home vooral voor lome en dromerige songs, waarin invloeden uit de psychedelica prachtig samenvloeien met invloeden uit de traditionele Britse folk. Waar Malojian je op haar vorige twee platen nog wel eens ruw liet ontwaken met gruizige gitaaruithalen, kiest de band op Let Your Weirdness Carry You Home vooral voor beneveling.
Het levert een fascinerende luistertrip op vol flarden uit het verleden. Ik krijg bijna wekelijks platen die zich op precies dezelfde paden begeven, maar waar de meeste van deze platen niet ontsnappen aan het etiket (overbodige) retro, zorgt Malojian ook dit keer voor heel veel luisterplezier.
Let Your Weirdness Carry You Home is een plaat die je door alle bekende invloeden al jaren lijkt te kennen, maar het is ook een plaat die je steeds weer verrast doet opveren en ondertussen strooit met zonnestralen, wonderschone accenten van strijkers en blazers en andere zoete verleidingen.
Na Southlands was ik bang dat Malojian te makkelijk zou vervallen in herhaling, maar This Is Nowhere voelde geen moment als een herhalingsoefening. Het geldt ook weer voor Let Your Weirdness Carry You Home, dat misschien nog wel iets beter verleidt dan zijn twee voorgangers. Grote kans dus dat Malojian voor de derde keer op rij de top van mijn jaarlijstje gaat halen, maar wordt het niet eens tijd voor erkenning in veel bredere kring? Erwin Zijleman
Let Your Weirdness Carry You Home van Malojian ligt nog niet in Nederland in de winkel, maar kan wel worden verkregen via de bandcamp pagina van de band, onder andere op prachtig klinkend vinyl: https://malojian.bandcamp.com/album/let-your-weirdness-carry-you-home. Doen!