Zelf ken ik hem vooral van zijn project The Microphones, dat aan het eind van de jaren 90 en aan het begin van het nieuwe millennium een aantal bijzondere platen maakte, waaronder mijn voorlopige favoriet The Glow, Pt. 2 uit 2001 en Mount Eerie uit 2003.
Die laatste plaat gaf het volgende project van Phil Evrum zijn naam en ook als Mount Eerie heeft de Amerikaan inmiddels een flinke stapel platen op zijn naam staan. Het zijn in eigen beheer uitgebrachte platen die in Nederland nauwelijks aandacht hebben gekregen en persoonlijk ken ik ze dan ook geen van allen.
Het dit jaar verschenen A Crow Looked At Me duikt, toch wel enigszins tot mijn verrassing, op in aardig wat jaarlijstjes (waaronder zelfs in de top 10 van het verder weinig verrassende lijstje van Oor) en daarom ben ik ook maar eens naar de plaat gaan luisteren. Het blijkt een zeer persoonlijke en donker gekleurde plaat met vooral ingetogen of zelfs verstilde songs.
Dat A Crow Looked At Me zo’n donkere plaat is geworden, is niet zo gek. Vorig jaar overleed de vrouw van Phil Evrum en de moeder van zijn kind. Geneviève Castrée was een Canadese kunstenaar, schrijver en muzikant, die de strijd tegen kanker verloor en Phil Evrum verslagen heeft achtergelaten.
De Amerikaanse muzikant nam A Crow Looked At Me op in de kamer waarin zijn geliefde overleed, gebruikte haar gitaar, bas en apparatuur, schreef de teksten op haar papier en keek uit hetzelfde raam als Geneviève Castrée deed in haar laatste dagen. De sober ingekleurde songs laten horen dat Phil Evrum het verlies van zijn geliefde nog lang niet heeft verwerkt en nog niet meer zijn dan de eerste stapjes in dit proces.
De songs op A Crow Looked At Me zijn gitzwart en lopen over van melancholie en verdriet. Het zijn zeker niet de mooiste of meest bijzondere popliedjes die Phil Evrum heeft geschreven, maar het zijn wel popliedjes die je diep kunnen raken.
Ik heb de plaat inmiddels zelf meerdere keren beluisterd en het kostte me eerlijk gezegd steeds meer moeite om naar de plaat te luisteren. Bij beluistering voel ik me de ongewenste getuige van de diepe rouw van een muzikant, die in zijn songs alleen maar aan zijn overleden vrouw kan denken en het liefst in huilen uit zou barsten.
Het levert muziek op die opvalt door zijn puurheid en eenvoud, maar die vooral indruk maakt met de enorme hoeveelheid emotie die er in is opgeslagen. Luister naar A Crow Looked At Me van Mount Eerie en er schuiven aardedonkere wolken voor de zon. De meeste songs op de plaat zijn bijna deprimerend, maar hebben ook een bijzondere ruwe schoonheid. Het zorgt ervoor dat het bijna pijn doet om naar A Crow Looked At Me te luisteren, maar op een of andere manier wil ik het toch steeds weer horen.
Iets in mij zegt dat Phil Evrum deze door persoonlijk leed gedomineerde songs voor zichzelf had moeten houden, maar dat heeft de Amerikaan niet gedaan. Hij maakt de luisteraar nu deelgenoot van zijn verdriet en draagt de pijn voor een heel klein beetje over. Het luisteren naar de songs op de plaat wordt steeds moeilijker, maar zolang ik het idee heb dat ik Phil Evrum er een beetje mee help blijf ik het doen. Erwin Zijleman
De digitale versie van A Crow Looked At Me is verkrijgbaar via bandcamp: https://pwelverumandsun.bandcamp.com/album/a-crow-looked-at-me.
Een fysiek exemplaar via de website van Phil Evrum: http://www.pwelverumandsun.com/store#mounteerie.