In Berlijn maakte Kat Frankie al een drietal platen, maar deze trokken buiten de Duitse landgrenzen helaas niet al teveel aandacht.
Dat moet gaan veranderen met het deze week verschenen Bad Behaviour, want de nieuwe plaat van de Australische singer-songwriter is een hele lekkere en ook nog eens originele plaat.
Het originele van Bad Behaviour zit vooral in een verrassende combinatie van invloeden. Kat Frankie groeide op met de platenkast van haar ouders, maar ontwikkelde in de jaren 80 en 90 ook een eigen muzieksmaak.
In de platenkast van haar ouders namen naar verluidt Carly Simon, Bread en Simon & Garfunkel een belangrijke plaats in. De invloeden van Carly Simon hoor ik als enige van deze drie, maar ik hoor ook invloeden uit de doo-wop, zeker in de zangpartijen. Kat Frankie voegt hier invloeden uit de R&B, pop en de neo-soul/hiphop van Lauryn Hill aan toe, maar flirt ook af en toe met de Berlijnse platen van Bowie en experimenteert bovendien nadrukkelijk met complexe ritmes, die me op een of andere manier aan het werk van Wendy & Lisa doen denken.
Het experiment op Bad Behaviour zorgt er voor dat de plaat zich niet altijd makkelijk laat doorgronden en zich nog minder makkelijk laat vergelijken met de muziek van anderen. De muziek van Frankie wordt wel vergeleken met die van Cat Power, Fiona Apple en Feist en met name de eerste en de laatste hoor ik hier en daar terug, al heeft Kat Frankie toch vooral een eigen geluid.
Het is een geluid dat voor een belangrijk deel wordt bepaald door de bijzondere en vaak wat ongrijpbare instrumentatie. Het is een instrumentatie die soms aanstekelijk is en vooral invloeden uit de pop en de R&B bevat, maar Kat Frankie kiest met enige regelmaat ook voor atmosferische klanken, die fraai worden gecombineerd met bijzondere en in dat geval vooral lome ritmes.
De instrumentatie op Bad Behaviour geeft de plaat een bijzonder eigen geluid, maar ook de stem van Kat Frankie draagt hier nadrukkelijk aan bij. De Australische muzikante kan aansluiten bij de singer-songwriters uit de platenkast van haar ouders, maar verrast ook met bijzondere doo-wop achtige koortjes, met benevelende vocalen die voorzichtig opschuiven richting zweverigere popmuziek met een vleugje new age of juist richting soulvolle pop met een flinke dosis R&B.
Bad Behaviour is een plaat die door de originele invloeden en uitstapjes buiten de gebaande paden makkelijk overtuigt en het is ook nog eens een plaat die mij steeds dierbaarder is geworden. Na een paar weken met betrekkelijk weinig releases komen momenteel veel te veel platen uit, maar het zou doodzonde zijn als deze frisse en avontuurlijke plaat van Kat Frankie ondersneeuwt. Erwin Zijleman