Op Half Free verraste Meg Remy met een plaat vol behoorlijk toegankelijke popsongs met flink wat invloeden uit de 50s en 60s girlpop, al waren het ook popsongs vol verrassing en avontuur.
Het is een lijn die wordt doorgetrokken op het vorige week verschenen In A Poem Unlimited. Ook de nieuwe plaat van U.S. Girls staat weer bol van de invloeden, maar klinkt totaal anders dan zijn voorganger, al is de fascinatie voor perfecte popliedjes gebleven.
Op de plaat is een belangrijke rol weggelegd voor een flink aantal gastmuzikanten, onder wie het uit Toronto afkomstige muzikantencollectief The Cosmic Range, en de bijdrage van al deze gastmuzikanten staat garant voor een even fascinerend als aanstekelijk geluid.
Het is een geluid dat bol staat van de invloeden uit de 70s funk en disco, maar Meg Remy citeert ook nadrukkelijk uit de archieven van Madonna in haar jonge jaren, heeft goed geluisterd naar de eerste platen van Roxy Music, flirt met foute Franse filmsoundtracks uit de jaren 70 en gaat terug naar de invloeden uit de zwarte muziek die in de jaren 70 door Blondie maar vooral door David Bowie werden opgepikt. Op hetzelfde moment slaat de Amerikaanse muzikante een brug naar de eigentijdse of zelfs voorzichtig futuristische elektronische popmuziek van St. Vincent.
Met het noemen van al deze namen en invloeden ben ik er nog lang niet en dat zegt veel over de eigenzinnigheid waarmee Meg Remy muziek maakt. Ook in de teksten op In A Poem Unlimited neemt Meg Remy overigens geen blad voor de mond en klaagt ze van alles aan dat haar niet zint, variërend van de wijze waarop vrouwen nog steeds worden bejegend tot alles wat de president van haar vaderland roept en doet, waarbij overigens ook het militaire beleid van zijn voorganger niet wordt gespaard.
Zeker in muzikaal opzicht is In A Poem Unlimited een vat vol tegenstrijdigheden. U.S. Girls strooit driftig met aanstekelijke deuntjes, waarin zoals gezegd invloeden uit de disco niet worden geschuwd en Meg Remy af en toe nadrukkelijk op het randje van kunst en kitsch balanceert, maar de songs op In A Poem Unlimited zitten ook vol met stekelige passages en zelfs passages waarin het experiment nadrukkelijk wordt opgezocht. Het maakt van beluistering van In A Poem Unlimited een even aangename als fascinerende luistertrip.
U.S. Girls heeft een plaat gemaakt die aanzet tot associëren met van alles en nog wat uit de rijke geschiedenis en de popmuziek, maar het is ook een plaat die je op het puntje van je stoel houdt. Daarnaast heeft U.S. Girls natuurlijk ook gewoon een plaat vol schaamteloos toegankelijke deuntjes gemaakt, waarbij Meg Remy opvallend vaak een perfect popliedje produceert.
In A Poem Unlimited beschikt hierdoor over dezelfde verleiding als zijn voorganger, maar steekt nog net wat knapper, eigenzinniger en aanstekelijker in elkaar. Bijzondere plaat. Ik houd er wel van. Erwin Zijleman