Hier en daar wordt al voorzichtig gesproken over een zomerstop, maar voorlopig is het aantal nieuwe releases nog zo groot dat ik flink wat platen niet eens kan beluisteren. Ook Strange Prison van Astral Swans was bijna op mijn stapel met onbekende en te vergeten platen beland, maar gelukkig heb ik de plaat nog net op tijd opgepikt.
Astral Swans is een project van de Canadese muzikant Matthew Swann, die een paar jaar geleden een plaat met de geweldige titel “All My Favorite Singers Are Willie Nelson” uitbracht. De titel van die plaat is me bijgebleven, maar de muziek niet. Het geldt zeker niet voor de muziek op de tweede plaat van Astral Swans, want wat is Strange Prison een mooie en fascinerende plaat.
Matthew Swann heeft een voorkeur voor betrekkelijk ingetogen en over het algemeen wat donkere en melancholische popliedjes. Zeker de meest ingetogen songs op de plaat doen qua sfeer wel wat denken aan de desolate popmuziek van Elliott Smith, maar Strange Prison laat zich uiteindelijk niet zo makkelijk vergelijken met de muziek van anderen.
Veel songs op de plaat zijn uiterst ingetogen en sober, maar het kan bij Matthew Swann makkelijk opslaan. De multi-instrumentalist uit het Canadese Calgary kleurt zijn songs op buitengewoon fascinerende wijze in, wat de op het eerste gehoor vooral sober klinkende muziek van Astral Swans voorziet van heel veel onderhuidse spanning.
Wanneer de muziek van de Canadees vanuit het niets wordt voorzien van uitbundigere klanken, maakt Elliott Smith plaats voor The Arcade Fire en Radiohead, maar geen enkele vergelijking houdt lang stand wanneer je luistert naar de tweede plaat van Astral Swans. De Canadese muzikant gaat moeiteloos enkele decennia terug in de tijd, maar schakelt vervolgens razend snel, waardoor de Beach Boys als vergelijkingsmateriaal binnen enkele noten plaats kunnen maken voor The Polyphonic Spree of neopsychedelische bands uit het heden.
Het geeft de muziek van Astral Swans iets ongrijpbaars, al heb je altijd voldoende houvast om aan te klampen en de geheimen van Strange Prison te kunnen ontrafelen. De tweede plaat van Astral Swans is donker, maar het is ook een ruimtelijke en beeldende plaat, die steeds weer subtiele verassingen laat horen. Bij eerste beluistering was ik vooral onder de indruk van het bijzondere geluid van de Canadese muzikant, maar bij herhaalde beluistering kwam er steeds meer schoonheid en avontuur aan de oppervlakte.
Het is razend knap hoe Matthew Swann met op het oor bescheiden middelen zo’n rijk en gevarieerd geluid neer kan zetten en het is ook nog eens een geluid dat tal van associaties met uiteenlopende grootheden uit de popmuziek oproept. Tegenover al dat moois staan sobere en intieme popliedjes die bescheidener overkomen dan het bovenstaande suggereert.
Het geeft nog wat meer kracht aan een plaat die zich laat omschrijven als een vat vol tegenstrijdigheden, al is het maar omdat Matthew Swann er ook nog wel eens een luchtig popliedje tussendoor gooit. Heel veel aandacht krijgt de plaat van Astral Swans door het enorme aanbod van het moment niet en dat is jammer. De Canadees heeft immers een ruwe diamant afgeleverd en het is een diamant die steeds feller gaat blinken. Erwin Zijleman
De muziek van Astral Swans is ook verkrijgbaar via de bandcamp pagina van de Canadese muzikant: https://astralswans.bandcamp.com/album/strange-prison.