De plaat van het trio uit The Big Apple liet zich beluisteren als een bloemlezing uit de geschiedenis van de rockmuziek uit de Amerikaanse stad en verraste met een bonte mix van invloeden. Het was een mix waarin onder andere flarden van The Velvet Underground, Ramones, Television, New York Dolls en The Strokes waren te horen en van buiten de stadsgrenzen ook nog wat van The Stooges werd meegepikt.
Songs From The Land Of Nod lag nog op de stapel van mogelijk nog te recenseren platen (de komkommertijd moet een keer beginnen), maar inmiddels heeft Beechwood al weer een nieuwe plaat uitgebracht. Tussen Songs From The Land Of Nod en Inside The Flesh Hotel zit misschien maar een paar maanden, maar in die paar maanden heeft Beechwood flinke stappen gezet. Het trio uit New York maakte op haar vorige plaat vooral nieuwsgierig naar alles dat nog in het vat zat en de inhoud van dit vat krijgen we nu voorgeschoteld.
Ook Inside The Flesh Hotel laat zich weer beïnvloeden door een aantal decennia rockmuziek, met een lichte voorkeur voor muziek die is gemaakt in de eigen stad, maar Beechwood rammelt dit keer minder, klinkt hechter en komt bovendien op de proppen met een geweldige serie songs. Het zijn songs die deels zijn geworteld in de garagerock, punk en new wave uit de jaren 60 en 70, maar het New Yorkse trio voegt dit keer tal van invloeden toe.
Het ene moment hoor je psychedelica en powerpop, het volgende moment Westcoast pop of typisch Brits aandoende gitaarmuziek en niet veel later countryrock of 70s glamrock. In The Flesh Hotel klinkt net wat gepolijster dan de goed ontvangen voorganger, maar dit doet het geluid van Beechwood alleen maar goed.
Het is niet veel bands gegeven om er zoveel invloeden bij te slepen en toch nog een consistent klinkende plaat te maken, maar Beechwood heeft het geflikt. Bij beluistering van Inside The Flesh Hotel val je van de ene verbazing in de andere. Beechwood was een paar maanden geleden goed voor energieke en recht voor zijn rocksongs, maar imponeert nu met het enige geweldige popliedje na het andere.
Het zijn heerlijk melodieuze popliedjes die je na één keer horen niet meer vergeet, maar het zijn ook popliedjes die met verrassend veel oog en oor voor detail zijn ingekleurd. In een incidenteel Beatlesque popliedjes steekt het New Yorkse drietal het geweldige Cotton Mather naar de kroon, maar niet veel later maakt het ook weer indruk met rauwe riffs en de ruwe energie van de punk of de garagerock.
Inside The Flesh Hotel schiet alle kanten op, maar nergens heb ik behoefte aan terugkijken of vooruit kijken. Inside The Flesh Hotel schiet misschien met zevenmijlslaarzen door de geschiedenis van de rockmuziek, maar op een of andere manier brengt Beechwood dit allemaal onder in een eigen geluid dat direct imponeert en na een paar keer horen onweerstaanbaar is.
Bij beluistering van Songs From The Land Of Nod hoorde ik vooral een fris en veelbelovend bandje, maar nauwelijks een paar maanden later heeft Beechwood de belofte al meer dan waar gemaakt. Prachtplaat van een trio dat ons nog heel veel moois op kan gaan leveren. Erwin Zijleman