Wanneer Lucero een paar jaar eerder was opgedoken had de band waarschijnlijk makkelijk mee kunnen draaien met de smaakmakers onder de alt-country pioniers, maar in 2001 was de alt-country storm die was ontketend door bands als Uncle Tupelo, The Jayhawks en Whiskeytown al weer voor een belangrijk deel gaan liggen.
Ik luister sindsdien altijd wel naar de platen van de band uit Memphis, maar echt raken deden ze me nooit (wat op zich gek is, want het oeuvre van de band is van hoge kwaliteit en kan met name in de Verenigde Staten altijd rekenen op positieve recensies). Ik had dan ook geen hele hoge verwachtingen rond de nieuwe plaat van de band, maar hoe vaker ik naar Among The Ghosts luister, hoe meer ik er van overtuig raak dat Lucero dit keer wel een plaat heeft gemaakt die me volledig kan overtuigen.
Heel ver verwijderd van de vorige platen van de band is Among The Ghosts vreemd genoeg niet, maar er valt voor mij net wat meer op zijn plek. De opvallend rauwe strot van zanger Ben Nichols neemt net wat vaker gas terug en er zit ook net wat meer gevoel in de stem van de zanger van Lucero. Wat voor de zang geldt, geldt ook voor de muziek op Among The Ghosts. De muziek van Lucero vond ik op de vorige platen vaak net wat te rechttoe rechtaan, maar op de nieuwe plaat van de band uit Memphis hoor ik meer dynamiek en detail.
De rol van de piano en synths is gegroeid en met name het pianowerk voorziet het geluid van Lucero van veel sfeer en subtiliteit. Hier blijft het niet bij, want naast de betere vocalen en de subtielere instrumentatie, maken ook de songs van de band dit keer meer indruk. Het zijn nog altijd songs die zich begeven op het snijvlak van alt-country, rootsrock en indie-rock en Lucero slaagt er goed in om de grenzen tussen de genres te laten vervagen.
Among The Ghosts werd opgenomen met producer Matt Ross-Spang (Jason Isbell, Margo Price, Drive-By Truckers) in de gerenommeerde Sam Phillips Recording Service/Sun Studio, waar Elvis zijn eerste stappen in de muziek zette. De toetsenist van de band speelt dit keer een belangrijkere rol in het geluid van de band, maar natuurlijk domineren uiteindelijk de gitaren. Among The Ghosts staat vol prima gitaarwerk, dat constant de strijd aan gaat met de gruizige stembanden van de band en dat zorgt voor een donkere en wat broeierige sfeer. Zeker wanneer zanger Ben Nichols zijn stembanden vol aan het werk zet, schiet Lucero met zevenmijlslaarzen de kant van de rock op, maar Lucero kan ook uit de voeten met meer ingetogen en doorleefde Amerikaanse rootsmuziek.
Ik heb voor de zekerheid ook nog even naar wat van de oudere platen van de band uit Memphis geluisterd, maar Among The Ghosts bevalt me net wat beter dan de rest. De spoeling in de alt-country is de laatste jaren wat dun, dus wat mij betreft is er alle ruimte voor wat nieuwe vaandeldragers. Lucero behoort binnen het huidige aanbod met het uitstekende Among The Ghosts zeker tot de kandidaten. Erwin Zijleman