De in Japan geboren, op meerdere plekken op de wereld opgegroeide en uiteindelijk in Brooklyn neergestreken muzikante, maakte op Puberty 2 indruk met van de hak op de tak springende popliedjes, die afwisselend raakten aan de muziek van onder andere P.J. Harvey, St. Vincent, Lera Lynn, Siouxsie & The Banshees en Liz Phair.
Dit bonte gezelschap illustreert waarschijnlijk voldoende dat de muziek van Mitski maar moeilijk was te vangen in bestaande hokjes en dat geldt in nog wat sterkere mate voor haar nieuwe plaat.
Ook op Be The Cowboy grossiert Mitski in geweldige popliedjes, maar het zijn zeker geen alledaagse popliedjes. De nieuwe plaat van Mitski bevat 14 tracks en hiervoor heeft de muzikante uit Brooklyn maar net iets meer dan een half uur nodig. Het roept direct associaties op met de platen die in de hoogtijdagen van de lo-fi werden gemaakt, maar met lo-fi heeft de muziek van Mitski niets te maken.
Vergeleken met Puberty 2 klinkt Be The Cowboy iets luchtiger en lichtvoetiger en lijken invloeden uit de pop aan terrein te hebben gewonnen ten koste van het gruizige gitaargeluid dat op de vorige plaat nog zo nadrukkelijk aanwezig was. Ook op haar nieuwe plaat schudt Mitski je af en toe ruw wakker met een rauwe gitaartrack die herinnert aan de jonge jaren van P.J. Harvey, maar veel vaker schuift de plaat op richting zwoele maar eigenzinnige elektronische popsongs zoals St. Vincent ze de afgelopen jaren met zoveel succes maakt.
Het is altijd verleidelijk om nieuwe muziek te vergelijken met alles dat er al is, maar met vergelijken doe je Be The Cowboy van Mitski te kort. De nieuwe plaat van Mitski doet misschien af en toe denken aan P.J. Harvey en St. Vincent, maar schiet ook nog 1001 andere kanten op. Mitski heeft hierbij lak aan genres en conventies en maakt nog eens muziek die qua invloeden kris kras door de geschiedenis van de popmuziek schiet.
Het gaat af en toe de kant op van lekker in het gehoor liggende popmuziek, maar de popliedjes van Mitski zijn popliedjes met een dubbele bodem. De zoete klanken en aanstekelijke melodieën worden gecombineerd met persoonlijke teksten, waarin melancholie domineert.
Platen met 14 songs in net een half uur klinken vaak fragmentarisch of onaf, maar bij de songs van Mitski heb ik nergens het idee dat me ruwe schetsen of delen van songs worden voorgeschoteld. Be The Cowboy is een frisse popplaat die aangenaam vermaakt, maar het is ook een plaat vol spanning, avontuur en melancholie.
Het is een plaat die laat horen dat Mitski een geweldige singer-songwriter plaat zo kunnen maken, maar ook een rauwe en tegendraadse rockplaat of een aanstekelijke synthpop plaat vol flirts met de dansvloer. Ik ben normaal gesproken wel een voorstander van duidelijke keuzes, maar ik ben blij dat Mitski ze niet heeft gemaakt. Het levert een plaat op die alle kanten op schiet, maar alles dat Mitski op Be The Cowboy doet is raak. Erwin Zijleman
De muziek van Mitski is ook verkrijgbaar via haar bandcamp pagina: https://mitski.bandcamp.com.