Tiny Ruins ken ik uit het verleden, maar met Olympic Girls is de band uit Auckland helemaal terug. De band verkeert op haar nieuwe plaat in grootse vorm en combineert bijzondere klanken uit een aantal genres tot een geluid dat zowel betovert als intrigeert. Wolken folk, dreampop en psychedelica vloeien op fraaie wijze samen en vormen de perfecte basis voor de prachtige vocalen van zangeres Hollie Fullbrook, die Olympic Girls van Tiny Ruins naar steeds grotere hoogten tilt. Echt een heerlijke plaat om bij weg te dromen, maar ook een plaat waarvan je geen enkele noot wilt missen.
Olympic Girls, de eerste plaat van Tiny Ruins in een jaar of vijf, wordt op de website van het eveneens uit Auckland afkomstige Flying Out Records al een aantal weken aangeprezen als een release om naar uit te kijken en de hofleverancier van de betere Nieuw-Zeelandse popmuziek heeft ook dit keer niets te veel gezegd.
Binnen Tiny Ruins draait alles om zangeres Hollie Fullbrook. Haar bijzonder stem bepaalt voor een belangrijk deel het geluid van de Nieuw-Zeelandse band en het is een stem die mij binnen een paar luisterbeurten compleet heeft ingepakt; net zoals ze dat 8 jaar geleden ook al eens deed.
De muziek van Tiny Ruins op Olympic Girls is uiterst ingetogen en raakt vaak aan de folk. De mooie en bijzondere stem van Hollie Fullbrook lijkt gemaakt voor authentiek klinkende folk, maar Olympic Girls past maar ten dele in dit genre. Olympic Girls staat vol stemmige en voornamelijk ingetogen klanken. Het zijn akoestische klanken die leunen op een basis van de akoestische gitaar, maar de band uit Auckland kleurt haar geluid vervolgens zeer smaakvol in met allerlei subtiele accenten en hier en daar met flink wat elektronica, waarmee de paden van de folk worden verlaten.
De instrumentatie op Olympic Girls is mooi en vaak bijzonder, maar het is ook een instrumentatie die volledig in dienst staat van de prachtige zang van Hollie Fullbrook. De Nieuw-Zeelandse zangeres bestrijkt het spectrum tussen Harriet Wheeler van The Sundays en Natalie Merchant van 10,000 Maniacs. Beide bands zijn ook in muzikaal opzicht relevant vergelijkingsmateriaal. Tiny Ruins kan net zo zwoel verleiden als The Sundays, maar heeft ook het prikkelende van 10.000 Maniacs en raakt hier en daar ook nog eens voorzichtig aan Beach House, om nog maar eens een naam te noemen.
Het is aan de andere kant ook vergelijkingsmateriaal dat niet al te lang stand houdt, want het bijzondere geluid van Tiny Ruins durf ik best uniek te noemen. Olympic Girls is een plaat die bijzonder aangenaam voortkabbelt op de achtergrond. De sfeervolle klanken voeren je mee naar eindeloze landschappen van grote schoonheid, waarna de wonderschone zang van Hollie Fullbrook de muziek van Tiny Ruins voorziet van mythische proporties. De bijzondere songs op Olympic Girls verdienen het echter ook om tot in het kleinste detail te worden uitgeplozen.
In de instrumentatie gebeurt steeds weer iets anders en alles draagt even mooi bij aan het zo bijzondere resultaat. Tiny Ruins vermengt op Olympic Girls op bijzondere wijze invloeden uit de folk, de dreampop en de psychedelica en voegt er nog iets bijzonders aan toe. Ik luister inmiddels voor de zoveelste keer naar de bijzondere muziek van Tiny Ruins en raak steeds meer verslingerd aan het prachtige Olympic Girls, dat absoluut een geslaagde comeback genoemd mag worden. Erwin Zijleman
De muziek van Tiny Ruins is ook verkrijgbaar via de bandcamp pagina van de band: https://tinyruins.bandcamp.com/album/olympic-girls.