Howe Gelb stond met zijn band Giant Sand aan de basis van de alt-country uit de woestijn van Arizona, maar lijkt de afgelopen jaren te hebben gekozen voor de jazz. Samen met een subtiel spelende band en flink wat gasten, vult Howe Gelb nog maar eens op bijzonder aangename wijze de ruimte met jazzy standards en eigen songs. Het is allemaal eerder gedaan, maar de unieke stem van Howe Gelb, die langzaam opschuift richting spoken word, geeft ook deze plaat weer een eigen gezicht. Bovendien staat de plaat met lome en zwoele klanken garant voor complete onthaasting en dat is zo af en toe ook wel eens lekker.
De Amerikaanse muzikant uit Tucson, Arizona, zette de muziek uit de woestijn van Arizona op de kaart, maar liet zich geen moment in een hokje duwen.
Op zijn laatste soloplaten leek de Amerikaanse muzikant vol te kiezen voor de jazz, maar op het nu verschenen Gathered keren ook hier en daar invloeden uit de alt-country en de folk terug.
Gathered werd gemaakt met een aantal gasten, onder wie M. Ward, Anna Karina, Pieta Brown, Kira Skov, dochter Talula en onze eigen JB Meijers en klinkt wat voller dan zijn directe voorganger.
Op zijn meer jazz georiënteerd albums klonk de stem van Howe Gelb wat donkerder dan in het verleden en zocht hij de grenzen van zang en spoken word op. Dat doet hij ook weer in de openingstrack van Gathered, waarin een akoestische gitaar gezelschap krijgt van vocalen die afwisselend aan Lou Reed en Leonard Cohen doen denken.
De vergelijking met Leonard Cohen dringt zich nog veel nadrukkelijker op in de tweede track, waarin ook M. Ward is te horen. Dat is ook niet zo gek, want A Thousand Kisses Deep kennen we natuurlijk van Leonard Cohen zelf. Het zijn songs waar je normaal gesproken vooral van af moet blijven, maar de zwoele versie van M. Ward en Howe Gelb doet wat mij betreft recht aan het origineel.
Gathered bevat een mix van covers en eigen songs en beweegt zich op een net wat breder terrein dan de vorige platen van de muzikant uit Tucson. De invloeden uit de jazz, die domineerden op de vorige twee platen van Howe Gelb, zijn gebleven, maar ook de alt-country, die Howe Gelb in zijn jongere jaren omarmde, en de folk hebben een beperkte plek gekregen op de plaat.
Het levert een lome en zwoele plaat op, die het uitstekend doet tijdens de kleine uurtjes. Dat geldt met name voor de langzame jazzy songs die zijn voorzien van fraaie pianoklanken, een inventief spelende ritmesectie en af en toe wat en blazers en waarin hier en daar een vrouwenstem opduikt.
Op zijn vorige platen vond ik de ene na de andere lome jazzy song wel wat veel van het goede en daarom is het goed dat Howe Gelb op Gathered ook kiest voor andere geluiden en wat meer tempo en twang, al laat hij in deze tracks de zang vaak achterwege. Gathered bevat hiernaast een aantal meer folky songs, waarin de stem van Howe Gelb het uitstekend doet.
De criticus zal zich afvragen of het echt nodig is dat een klassieker als Moon River nog eens uit de mottenballen wordt gehaald, maar de versie van Howe Gelb en de wat onvast zingende Talula Gelb bevalt me op een of andere manier wel, al vind ik de duetten met de andere zangeressen een stuk beter.
Ook op Gathered schuift de zang van Howe Gelb op richting voordragen. Daar ben ik lang niet altijd gek op, maar de donkere stem van de Amerikaan voorziet de songs van een bijzondere en rustgevende sfeer en laat ook nog eens horen hoe Lou Reed mogelijk zou hebben geklonken op zijn echt oude dag.
Howe Gelb kan nog honderden platen maken als Gathered en uiteindelijk zal het vast gaan vervelen, maar deze vind ik toch weer aangenaam en beter dan zijn meer als een tussendoortje klinkende voorganger. Erwin Zijleman
De muziek van Howe Gelb is ook verkrijgbaar via bandcamp: https://howegelbmusic.bandcamp.com.