Ik ontdekte Over The Rhine aan het begin van het millennium, toen de band al een paar prima platen op haar naam had staan, maar haar mooiste platen nog moest maken. Sindsdien verkeert de band in absolute topvorm, wat heeft geresulteerd in een indrukwekkend stapeltje prachtplaten. De afgelopen jaren was het helaas wat stil rond Over The Rhine, maar met Love & Revelation is de band rond Karin Bergquist en Linford Detweiler gelukkig terug. Veel veranderd is er niet. Over The Rhine staat nog altijd garant voor een bijzonder mooi geluid, emotievolle vocalen en songs die ergens over gaan. Het levert wederom een topplaat op.
De band uit Cincinnati, Ohio, debuteerde in 1991, maar zelf ontdekte ik Over The Rhine pas tien jaar later, toen in 2001 Films For Radio verscheen. Ik was direct onder de indruk van deze plaat, maar alle platen die ik sindsdien van de band heb gehoord zijn veel beter. Over The Rhine leverde in 2003 haar voorlopige meesterwerk Ohio af, maar alle platen die hierna zijn verschenen doen niet veel onder voor deze plaat.
De afgelopen jaren zijn de liefhebbers van Over The Rhine niet erg verwend. In 2013 verscheen het prachtige Meet Me At The Edge Of The World, een jaar later gevolgd door het voor een kerstplaat erg goede Blood Oranges In The Snow. Sindsdien was het helaas stil rond de band uit Cincinatti, maar deze week keerde Over The Rhine gelukkig terug met Love & Revelation.
Voor een ieder die de andere platen van Over The Rhine kent, is ook Love & Revelation direct weer een feest van herkenning. Karin Bergquist en Linford Detweiler vertellen al hun hele leven persoonlijke verhalen op de albums van Over The Rhine en doen dat ook dit keer. Waar op de vorige platen vaak het leven op het Amerikaanse platteland centraal stond, staat Love & Revelation voor een deel in het teken van liefde, verlies en rouw.
De songs gaan deels over persoonlijk verlies, maar focussen zich minstens net zo vaak op het verlies van het Amerika dat Karin Bergquist en Linford Detweiler dierbaar is en dat ten onder dreigt te gaan aan populisme en verdeeldheid. Gelukkig is de liefde er ook nog en is Love & Revelation een album vol melancholie, maar zeker geen aardedonker album geworden.
In muzikaal opzicht is er niet zo heel veel veranderd. Over The Rhine kiest nog steeds voor een stemmig maar ook warm en vol geluid, waarin een akoestische basis de fundering vormt voor de krachtige vocalen van Karin Bergquist. Denk aan 10,000 Maniacs, The Innocence Mission en Cowboy Junkies, maar Over The Rhine heeft ook een duidelijk eigen geluid.
Hier en daar zwellen de strijkers flink aan, hier en daar is er een onverwacht uitstapje, maar ook op Love & Revelation domineren mooie, warme klanken en een productie die recht doet aan deze klanken. Het zijn klanken, met een hoofdrol voor prachtige pianoklanken en een arsenaal aan snareninstrumenten, waaronder geweldige pedal steel klanken, die perfect passen bij de mooie stem van Karin Bergquist, die de afgelopen decennia alleen maar mooier is gaan zingen en nog wat meer emotie en doorleving aan haar stem heeft toegevoegd.
De instrumentatie is zo mooi dat ik topmuzikanten vermoedde en die zijn inderdaad aangeschoven in de persoon van topkrachten als drummer Jay Bellerose en pedal steel wizard Greg Leisz.
Of Over The Rhine veel nieuwe zieltjes gaat winnen met deze plaat durf ik te betwijfelen, maar voor de fans van het eerste of tweede uur is ook dit weer een plaat om te koesteren. Voor een band die inmiddels dertig jaar bestaat en nog nauwelijks een steek heeft laten vallen is dat een prestatie van formaat. Een diepe buiging is op zijn plaats. Erwin Zijleman