Wat is dit een heerlijk album. De songs van de Australische band The Stroppies rammelen aan alle kanten, maar na één keer horen ga je ze niet meer vergeten. Whoosh is een album vol songs die de zon laten schijnen met gitaarloopjes om zielsgelukkig van te worden. Authentiek klinkende synths en wat onvaste maar o zo sympathieke vocalen maken het geluid van The Stroppies compleet. Whoosh staat vol met songs die op van alles en nog wat lijken, maar op hetzelfde moment lijkt het op helemaal niets. Verwacht geen muzikale hoogstandjes op dit album, maar ondertussen staan er alleen maar songs op om zielsgelukkig van te worden.
Het klonk eerlijk gezegd nogal obscuur, maar het tweede album van de band uit Melbourne is deze week ook gewoon in Nederland te beluisteren via de streaming media diensten en het album ligt tot mijn verbazing ook gewoon in de winkel.
Of The Stroppies ook in Nederland potten gaan breken met hun tweede album durf ik niet te voorspellen, maar iedereen die het album beluistert zal waarschijnlijk als een blok vallen voor de onweerstaanbare muziek van de Australische band.
The Stroppies maken op Whoosh muziek die vaak wat oneerbiedig als rammelpop zal worden omschreven. Het is rammelpop waarvan je alleen maar heel vrolijk kunt worden. Whoosh staat vol met zonnige gitaarloopjes, springerige ritmes, wat onvaste vrouwen- en mannenvocalen, wat ouderwets klinkende synths en vooral volstrekt onweerstaanbare melodieën en refreinen.
Het is muziek die aan van alles en nog wat en tegelijkertijd aan helemaal niets doet denken. The Feelies, Pavement, The Go-Betweens, The Chills, The Clean, Guided By Voices hebben hun sporen nagelaten in de muziek van The Stroppies, maar de Australische band heeft alle invloeden op geheel eigen wijze verwerkt.
Een aantal songs op Whoosh is schatplichtig aan de postpunk en new wave uit de late jaren 70, maar wanneer de synths opduiken slepen The Stroppies je zo de jaren 80 in en is weer een nieuw lijstje namen te bedenken (met alles tussen The Inspiral Carpets en Bis) dat even zinnig als onzinnig vergelijkingsmateriaal aandraagt.
De muziek van The Stroppies rammelt aan alle kanten, maar ondertussen is Whoosh wel 10 songs en 34 minuten raak. De gitaren jengelen 34 minuten lang onweerstaanbaar door en laten de zon schijnen, de vocalen klinken heerlijk onderkoeld, de synths zorgen voor wat nostalgie en de songs zijn allemaal van het soort dat na één keer horen voorgoed in het geheugen is opgeslagen.
Het lijkt allemaal erg eenvoudig, maar ondertussen sleept de Australische band er ook nog wat invloeden uit de jaren 60 bij en worden invloeden gecombineerd die nog niet vaak gecombineerd zijn. Whoosh is daarom veel meer dan een ultieme feelgood plaat, maar ook met een ultieme feelgood plaat is natuurlijk helemaal niets mis. Laat het tweede album van The Stroppies uit de speakers komen en je hebt gegarandeerd 34 minuten lang een brede glimlach op je gezicht. Heerlijk album deze aangename verrassing uit het verre Australië. Erwin Zijleman
De muziek van The Stroppies is ook verkrijgbaar via bandcamp: https://thestroppies.bandcamp.com/album/whoosh.