De Nieuw-Zeelandse singer-songwriter Jamie McDell duikt op in Europa en de VS met een album dat meekan met de betere binnen de Australische en Nieuw-Zeelandse rootsmuziek
Rootsmuziek die vanaf de andere kant van de wereld tot ons komt heeft vaak een bijzondere charme en dat geldt ook weer voor Extraordinary Girl van de Nieuw-Zeelandse singer-songwriter Jamie McDell. Samen met een groot deel van de Australische muziekfamilie Chambers heeft ze een album gemaakt dat opvalt door een prachtig geluid, goede songs en zang die van alles met je doet. Het is een album dat direct vermaakt en overtuigt, maar het is ook een album dat steeds meer moois laat horen en steeds iets verder doorgroeit. Zomaar een van de beste rootsplaten van het moment.
Ik heb meestal wel wat met de door Amerikaanse rootsmuziek beïnvloede albums die de afgelopen decennia in Australia en Nieuw-Zeeland worden gemaakt. Het is rootsmuziek die meestal net wat anders klinkt dan in de Verenigde Staten, al is het moeilijk om hier precies de vinger op te leggen.
Als ik een lijstje moet maken met mijn favoriete rootsmuzikanten uit Australia en de Nieuw-Zeeland staat Kasey Chambers hier zeker op en deze Kasey Chambers, wiens laatste albums helaas maar mondjesmaat of zelfs helemaal niet doordringen in Europa, duikt op in de openingstrack van Extraordinary Girl van Jamie McDell.
Jamie McDell is een jonge singer-songwriter uit Nieuw-Zeeland, die deze week een uitstekend rootsalbum heeft afgeleverd (in Europa en de VS dan, want het album verscheen een jaar geleden al in haar vaderland). Het is mijn eerste kennismaking met haar muziek, maar Extraordinary Girl is al het derde album van de muzikante uit Auckland.
Ook als Kasey Chambers niet had bijgedragen aan de openingstrack van het album, had ik bij beluistering onmiddellijk associaties gehad met de muziek van de Australische singer-songwriter, die 18 jaar geleden met Barricades & Brickwalls een van mijn meest dierbare rootsalbums van de afgelopen twee decennia maakte.
Ook Jamie McDell beschikt over een helder stemgeluid, heeft zo nu en dan een fraaie snik in haar stem en vertolkt haar songs vol gevoel en emotie. Verder is Extraordinary Girl voorzien van een geluid dat net wat ruimtelijker klinkt dan rootsalbums uit de Verenigde Staten, al is het ook in haar geval niet makkelijk om aan te geven op welke wijze Nieuw-Zeelandse rootsmuziek nu precies afwijkt van Amerikaanse.
Jamie McDell krijgt op haar nieuwe album ook nog hulp van Kasey’s vader Bill Chambers en van de Nieuw-Zeelandse power zangeres Tami Neilson, die beiden aanrukken voor een mooi duet, maar ze trekt zelf toch de meeste aandacht. De singer-songwriter uit Auckland doet dit net als Kasey Chambers met een stem die gemaakt is voor countrymuziek, maar dit er niet te dik oplegt (je kunt een snik ook overdrijven) en maakt verder indruk met aantrekkelijke songs en met een mooi vol geluid dat af en toe heerlijk broeierig klinkt, maar af en toe ook lekker rauw uit de speakers mag komen.
Extraordinary Girl is een album waarop heel wat jonge vrouwelijke singer-songwriters uit Nashville jaloers zullen zijn, maar het is ook een album dat in Nashville niet snel gemaakt zal worden, ook al zijn de verschillen tussen Nashville country en de Nieuw-Zeelandse variant van Jamie McDell beperkt.
Met Kasey en Bill hebben we nog niet de hele familie Chambers gehad, want Kasey’s broer Nash produceerde het album en dat heeft hij zeer verdienstelijk gedaan. Extraordinary Girl klinkt ruimtelijk en gloedvol, maar geeft de mooie stem van Jamie McDell ook alle ruimte om te schitteren. De instrumentatie klinkt warm en degelijk, maar zit ook vol fraaie accenten en bijzonder fraai gitaarwerk, dat varieert van zweverig tot rauw. Ik liep min of meer bij toeval tegen dit album aan, maar hoe vaker ik het hoor, hoe beter het me bevalt. Erwin Zijleman