The National behoort inmiddels tot de grote bands, maar moet niets hebben van consolideren. Het nieuwe album van de band klinkt weer totaal anders dan zijn voorgangers en dat is dit keer vooral de verdienste van de gastzangeressen, die een verrassend stevig stempel drukken op I Am Easy To Find. Het nieuwe album van The National bevat flink wat tracks die duetten mogen worden genoemd en een warmer, sfeervoller en intiemer geluid laten horen dan we van de band kennen. Het zal niet iedereen bevallen, maar een ieder die, net als ik, een voorliefde heeft voor vrouwenstemmen, zal waarschijnlijk zeer gecharmeerd zijn van I Am Easy To Find.
I Am Easy To Find is een album waar de ambitie van af spat. The National komt niet alleen op de proppen met maar liefst 16 songs en meer dan een uur muziek, maar levert samen met regisseur en producer Mike Mills ook een bijbehorende korte film af.
I Am Easy To Find opent met twee even mooie als spannende tracks, die ook op het vorige album van de band hadden kunnen staan, maar stiekem klinkt het toch anders. In de openingstracks duikt na een tijdje een vrouwenstem op, maar vanaf de derde track neemt de dominantie van de vrouwenstemmen toe.
Vanaf deze track krijgen de wat sombere vocalen van Matt Berninger met grote regelmaat gezelschap van vrouwenstemmen, die nogal bepalend blijken voor het nieuwe geluid van de Amerikaanse band, dat deels werd geïnspireerd door de bijbehorende film over het leven en de dood van een jonge vrouw.
In het recente verleden stond The National op de planken met onder andere Phoebe Bridgers en Leslie Feist, die ik ook graag had terug gehoord op I Am Easy To Find. Veel te klagen is er echter niet voor de liefhebbers van vrouwenstemmen, want onder andere Mina Tindle, Lisa Hannigan, Kate Stables (This Is The Kit), Sharon Van Etten en de van David Bowie bekende Gail Ann Dorsey drukken een verrassend stempel op het nieuwe album van The National.
In de eerste reacties op het Internet lees ik zeker niet alleen enthousiaste reacties op het toevoegen van vrouwenstemmen aan de muziek van The National, maar ik vind het persoonlijk prachtig. Ik ben niet alleen gek op vrouwenstemmen, maar hoor ook dat ze de muziek van The National dromeriger, zachter, maar ook melodieuzer, sfeervoller en intiemer maken, wat deels ook op het conto van de rijkelijk toegevoegde strijkers mag worden geschreven.
Vanaf de derde track van het album, gaat het tempo omlaag en vloeit de stem van Matt Berninger verrassend mooi samen met vrouwenstemmen in tracks die als duetten kunnen worden getypeerd. Het is in eerste instantie Gaill Ann Dorsey die indruk maakt in een lome track met zwaar aangezette piano en strijkers, donkere vocalen van Matt Berninger en spannende ritmes, maar in de volgende track neemt Mina Tindle het stokje prachtig over met nog veel nadrukkelijker aanwezige vocalen, die prachtig kleuren bij de wederom spannende instrumentatie en de fraai ondersteunende zang van The National voorman.
I Am Easy To Find klinkt wat lichtvoetiger en toegankelijker dan we van de New Yorkse band gewend zijn, maar rafel de verschillende lagen uiteen en je hoort toch weer van alles dat het oor streelt en de fantasie prikkelt. De instrumentatie komt steeds in meerdere lagen uit de speakers, waarbij vaak wat donker getinte gitaarlijnen of elektronica worden gecombineerd met bijzondere ritmes, die de muziek van The National toch weer een eclectisch karakter geven.
Matt Berninger en de vele vrouwelijke gastmuzikanten op het album tekenen voor prachtig melodieuze duetten, maar de muziek van de band mag gelukkig ook nog af en toe ontsporen, bijvoorbeeld wanneer Matt Berninger en Lisa Hannigan mooie klanken afwisselen met spoken word, waarna de instrumentatie, die dit keer wat minder is gefocust op elektronica, los mag gaan.
Zeker in de meer ingetogen songs klinkt The National anders dan we van de band gewend zijn en hetzelfde geldt voor de songs waarin niet alleen een enkele vrouwenstem opduikt maar een compleet koor (Brooklyn Youth Chorus). Het pakt wat mij betreft prachtig uit.
I Am Easy To Find is zo avontuurlijk en afwisselend als je van een album van The National mag verwachten en biedt bovendien de vernieuwing die je van de band verwacht. Een volgend hoogtepunt in het prachtige oeuvre van de band. Erwin Zijleman