Drivin’ N’ Cryin’ is ondanks een aantal prima albums in de jaren 80 en 90 nooit wereldberoemd geworden, maar laat vele jaren later horen dat het nog steeds een geweldige band is
Wat is het toch jammer dat er tegenwoordig weinig albums als Live The Love Beautiful worden gemaakt, maar gelukkig hebben we Drivin’ N’ Cryin’ nog. De band rond voorman Kevn Kinney is zo ongeveer opgestaan uit de dood, maar klinkt op haar nieuwe album springlevend. Het levert een rockplaat op vol tijdloze rocksongs die je na één keer horen hebt omarmd. Het zijn songs die binnen de rockmuziek een breed palet bestrijken en het zijn songs die lekker rauw klinken, al is het maar vanwege het uit duizenden herkenbare stemgeluid van Kevn Kinney. Na al die jaren had ik geen hoge verwachtingen van een nieuw Drivin’ N’ Cryin’ album, maar wat is Live The Love Beautiful goed.
Drivin’ N’ Cryin’ is een Amerikaanse band, die aan het eind van de jaren 80 en het begin van de jaren 90 een aantal zeer memorabele albums afleverde.
De band uit Atlanta, Georgia, kreeg in haar hoogtijdagen meerdere etiketten opgeplakt, waaronder met name de etiketten Southern rock, roots rock en college rock, maar geen van deze etiketten deed de band echt recht.
Wanneer ik luister naar de vroege albums van de Amerikaanse band hoor ik vooral een hele goede rockband en die hele goede rockband hoor ik ook wanneer ik luister naar het nieuwe album van de band.
Drivin’ N’ Cryin’ had halverwege de jaren 90 het meeste van haar kruid wel verschoten, maar de band bleef met tussenpozen bestaan. Ondertussen beproefde voorman Kevn Kinney zijn geluk als solomuzikant, wat een aantal prima albums opleverde. Drivin’ N’ Cryin’ vond ik de afgelopen 25 jaar niet zo heel boeiend meer, maar het nieuwe album van de band is uitstekend.
Live The Love Beautiful is een rockplaat die net zo makkelijk een aantal decennia geleden gemaakt had kunnen worden en het is een rockplaat waarvan je alleen maar heel gelukkig kunt worden. De muziek van Drivin' N' Cryin' was in het verleden nooit heel precies in een hokje te duwen en dat is het nog steeds niet. Het ene moment domineert de stevige rock met een Southern injectie, maar de Amerikaanse band maakt ook rocksongs met invloeden uit de Amerikaanse rootsmuziek, meer psychedelisch aandoende songs of songs die omslaan in een stevige psychedelische trip.
Centraal staat altijd het wat geknepen stemgeluid van Kevn Kinney, die hier en daar wat van Bob Dylan heeft, maar wat rauwer zingt. Het is een stem waarvan niet iedereen zal houden, maar ik was 35 jaar gelden al gek op de stem van Kevn Kinney en ben dat nog steeds. Het is een stem die de songs van Drivin' N' Cryin' net wat rauwer en doorleefder maakt en hierdoor interessanter dan de songs van de gemiddelde rockband die zich in de bovengenoemde genres beweegt.
Drivin' N' Cryin' klinkt op Live The Love Beautiful niet alleen als een hele goede rockband, maar ook als een gelouterde rockband. Het nieuwe album van de Amerikaanse band klinkt hecht, maar staat ook nog vol met mooie accenten en natuurlijk met heerlijk gitaarwerk. In muzikaal en vocaal opzicht is het smullen wat mij betreft, maar Live The Love Beautiful van Drivin' N' Cryin' is ook een tijdloos album vol met songs die je na een keer horen niet meer vergeet.
De band rond Kevn Kinney levert hierdoor een heerlijke feelgood plaat af, maar Drivin' N' Cryin' klinkt op haar nieuwe album en het eerste album in minstens een jaar of 10 ook zeer geinspireerd. Live The Love Beautiful is een no-nonsense rockplaat die de jonge honden van het moment niet meer maken, maar ook bands van de leeftijd van Drivin' N' Cryin' kunnen alleen maar dromen van een album als Live The Love Beautiful.
Hiermee ben ik er nog niet, want Kevn Kinney is ook nog eens een verhalenverteller, die misstanden aan de kaak stelt, maar net zo makkelijk persoonlijke anekdotes omtovert tot memorabele songs. Ik moet direct toegeven dat ik de laatste decennia niet meer naar de muziek van Drivin' N' Cryin' heb geluisterd, maar Live The Love Beautiful heeft de liefde voor de band zeker weer aangewakkerd en is ook nog eens een album dat niet misstaat tussen de beste albums van de band. Dat is op zijn minst een prestatie van formaat. Erwin Zijleman