De New Yorkse singer-songwriter Ingrid Michaelson was altijd al wel iemand om in de gaten te houden, maar een briljante popplaat als Stranger Songs had ik toch niet achter haar gezocht. Stranger Songs staat vol met buitengewoon lekker in het gehoor liggende popliedjes, maar het zijn ook popliedjes die je maar blijven verbazen en waarvan je alle mysteries wilt ontrafelen. Stranger Things kon me uiteindelijk niet langer dan een paar afleveringen boeien, maar de door de serie geïnspireerde muziek van Ingrid Michaelson wordt me dierbaarder en dierbaarder. Ingrid Michaelson is in Nederland niet heel bekend, maar levert een popplaat op om je vingers bij af te likken.
Voor een onafhankelijke muzikant heeft Ingrid Michaelson echter een verrassend groot bereik. Dit heeft ze onder andere verkregen door haar muziek slim aan de man te brengen en er bijvoorbeeld voor te zorgen dat haar songs te horen waren in zeer populaire tv-series als Grey's Anatomy en One Tree Hill.
Een tv-serie vormde ook de inspiratie voor het nieuwe album van de New Yorkse muzikant, want Stranger Songs is geinspireerd door de populaire Netflix serie Stranger Things. Het is een serie die sciencefiction, horror en drama combineert en zich afspeelt in de jaren 80. Door de vele verwijzingen naar de cultuur uit de jaren 80 vond ik de Netflix serie een aantal afleveringen aardig, maar uiteindelijk kwam ik er niet doorheen.
Het door de serie geïnspireerde album van Ingrid Michaelson bevalt me een stuk beter en hoe vaker ik naar het album luister, hoe meer ik onder de indruk ben van het nieuwe werk van de singer-songwriter uit New York. Ingrid Michaelson heeft in Nederland de afgelopen jaren niet heel veel aandacht gekregen, maar heeft zich in deze jaren ontwikkeld van een zich nog niet heel erg onderscheidende singer-songwriter tot het brein achter een volstrekt briljante popplaat.
In tegenstelling tot de tv-serie Stranger Things is Stranger Songs niet geworteld in de jaren 80. Ingrid Michaelson heeft een moderne popplaat gemaakt, waar alle popprinsessen van het moment stikjaloers op zullen zijn. De tegenwoordig in Brooklyn woonachtige muzikant heeft zich slechts losjes laten beïnvloeden door de popmuziek uit de jaren 80, maar is er wel in geslaagd om het mystieke aspect van de Netflix tv-serie te verwerken in haar muziek.
Stranger Songs is zoals gezegd een perfecte popplaat, maar het is ook een popplaat vol onverwachte wendingen en dubbele bodems. Incidenteel duikt een vleugje 80s synthpop op, maar het vloeit moeiteloos samen met de popmuziek uit het heden. Stranger Songs is een album dat het oor streelt met popliedjes die je na één keer horen nooit meer gaat vergeten, maar het is ook een album vol popliedjes die je laag voor laag wilt ontdekken en ontrafelen.
Ingrid Michaelson deed in het verleden bijna alles zelf, maar trok voor Stranger Songs wel degelijk een blik topproducers open en dat hoor je. Daar moet je van houden, maar voor liefhebbers van groots geproduceerde popmuziek is het smullen van de eerste tot de laatste noot.
Op basis van haar verleden zou ik Ingrid Michaelson niet snel geschaard hebben onder de betere indie popprinsessen van het moment, maar met het ijzersterke Stranger Songs dwingt ze haar plekje in de spotlights nadrukkelijk af, naast bijvoorbeeld Lorde, Robyn, Carly Rae Jepsen en de eerder dit jaar opgedoken Sigrid. Hoogste tijd dus om deze bijzondere muzikant ook in Europa eens te ontdekken. Voor mij is Stranger Songs in ieder geval met afstand de beste popplaat die ik dit jaar gehoord heb. Erwin Zijleman