Voortborduren op de goed gevulde archieven van de 60’s en 70’s countryrock en toch ook vernieuwen. Het valt niet mee, maar Garrett T. Capps doet het. De Texaanse muzikant verrijkt zijn “space country” met een lekker vol geluid en hier en daar wat bezwerende synths. Het klinkt niet alleen net iets anders, maar ook bijzonder lekker. All Right, All Night is een album met een heerlijke flow en het is een flow waarin je alleen maar mee kunt gaan. In muzikaal opzicht valt er heel veel te genieten op het album, maar ook in tekstueel en vocaal opzicht zet de Texaanse muzikant een prima prestatie neer, zeker wanneer de jonge Carson McHone mag meezingen in een bloedstollend mooi duet. Prachtplaat weer van deze Amerikaanse muzikant.
De muzikant uit San Antonio, Texas, heeft kennelijk over inspiratie niet te klagen, want er ligt alweer een nieuw album van Garrett T. Capps in de winkel. Ook op All Right, All Night maakt Garrett T. Caps rootsmuziek met een hang naar het verleden, maar ook dit keer heeft hij zijn muziek voorzien van een eigentijds tintje.
De “space country” van de Texaanse muzikant klinkt ook op zijn nieuwe album weer erg lekker. All Right, All Night is voorzien van een lekker vol geluid, waarin de instrumenten bijna over elkaar struikelen. Het is een geluid dat herinnert aan de countryrock van een aantal decennia geleden en zeker aan de countryrock die werd verrijkt met invloeden uit de psychedelica.
Helemaal nieuw is de “space country” van Garrett T. Capps overigens niet, want in de praktijk zijn de verschillen met de “Cosmic American Music” van onder andere Gram Parsons niet zo heel groot (het verschil zit met name in het gebruik van de synths). Garrett T. Capps sluit met zijn muziek bovendien ook aan bij die van hedendaagse countryhelden als Chris Stapleton, Jason Isbell, Sturgill Simpson, Tyler Childers en Brent Cobb.
Toch weet All Right, All Night zich wat mij betreft vrij makkelijk te onderscheiden van de meeste andere rootsalbums van het moment. Zijn Texaanse country klinkt net wat rauwer dan die uit Nashville en de muziek van Garrett T. Capps klinkt door de spacy invloeden ook net wat zweveriger.
Het nieuwe album van de Amerikaanse muzikant heeft bovendien een geluid waarin je alleen maar wilt verdrinken. De ritmesectie staat als een huis, het gitaarwerk waait heerlijk breed uit en de bijdragen van onder andere viool, pedal steel en accordeon vullen alle gaten prachtig op. Het al behoorlijk volle geluid wordt afgemaakt met een subtiel laagje synths, dat de muziek van Garrett T. Capps definitief onderscheidt van die van al zijn soortgenoten.
De muzikant uit San Antonio schrijft ook nog eens lekker veelzijdige songs en vertelt mooie verhalen. In de meeste songs op het album ligt het tempo laag en betoveren de muzikanten rond Garrett T. Capps met benevelende klanken, maar hier en daar wordt de gashendel flink opengedraaid. Het lome en zweverige geluid past prima bij de zeer aangename vocalen, waarin zo nu en dan de voor het genre typerende snik opduikt.
De vergelijking met de muziek van Gram Parsons is al eerder voorbij gekomen en duikt nog wat nadrukkelijker op wanneer Garrett T. Capps samen met Carson McHone (luister zeker eens naar haar eerder dit jaar verschenen prachtdebuut Carousel) tekent voor een ballad die herinnert aan de hoogtijdagen van Gram Parsons en Emmylou Harris. Het is de kroon op een album dat minstens net zo overtuigt als zijn voorganger en Garrett T. Capps wat mij betreft definitief schaart onder de smaakmakers van de rootsmuziek van het moment. Erwin Zijleman
De muziek van Garrett T. Capps is ook verkrijgbaar via zijn bandcamp pagina: https://garretttcapps.bandcamp.com.