Mikal Cronin kan al een aantal jaren rekenen op superlatieven van de critici, maar persoonlijk was ik niet zo onder de indruk van zijn muziek. Seeker, dat volgt op een zware periode en een stilte van vier jaar, is een stuk beter. Het is een album dat klinkt als een omgevallen platenkast en het is een platenkast waarin vooral het psychedelische werk van The Beatles prominent vertegenwoordigd is. Seeker is een album dat uitnodigt tot het noemen van namen uit het verleden, maar het is ook een eigentijds klinkend album vol uitstekende songs, waarmee Mikal Cronin mij in ieder geval heeft overtuigd.
Het in 2015 verschenen MCIII kon me vervolgens weer niet bekoren en ik had daarom geen duidelijke verwachtingen met betrekking tot het na een stilte van vier jaar verschenen Seeker. Seeker beviel me echter direct bij eerste beluistering heel goed en is sinds die eerste beluistering alleen maar beter geworden.
Seeker volgt op een periode van persoonlijke misère, liefdesverdriet en een langdurige writer’s block. Mikal Cronin was de afgelopen jaren vooral actief als producer, maar dook eind vorig jaar toch weer de studio in.
Seeker klinkt vergeleken met zijn voorgangers een stuk melodieuzer en dat bevalt me wel. De muziek van de Amerikaanse muzikant wilde de afgelopen jaren nog wel eens ruw ontsporen, maar neemt op Seeker afscheid van invloeden uit de garagerock.
De muziek van Mikal Cronin laat zich op Seeker beluisteren als de spreekwoordelijke omgevallen platenkast. Het is een met smaak gevulde platenkast, waarin klassiekers uit het verleden een belangrijke plaats in nemen. Seeker opent lekker vol en psychedelisch en bovendien met een vleugje Paul McCartney. Het is de eerste van meerdere grote namen die voorbij komen bij beluistering van het nieuwe album van de muzikant uit Los Angeles en het is wat mij betreft de naam die het vaakst voorbij komt.
Mikal Cronin heeft zich naar verluidt laten beïnvloeden door The White Album van The Beatles, wat verklaart dat Seeker vaak Beatlesque en psychedelisch klinkt. Naast Paul McCartney komen ook de andere leden van de Fab Four voorbij, maar als het gitaarwerk net wat zompiger en gruiziger klinkt hoor ik ook wat van Neil Young. Hier blijft het niet bij, want de omgevallen platenkast van Mikal Cronin citeert nadrukkelijk uit de klassiekers van met name de vroege jaren 70, al hoor ik hier en daar ook wat van onder andere Tom Petty en Ben Folds Five.
Het knappe is dat de muziek van de singer-songwriter uit Los Angeles meer dan eens herinnert aan grote platen uit een ver verleden, maar nergens als overbodige retro klinkt. Mikal Cronin verwerkt alle invloeden uit de omgevallen platenkast in eigentijds klinkende songs, die aansprekender zijn dan de songs die de Amerikaanse muzikant tot dusver maakte.
Het is misschien fijn associëren bij Seeker, maar het is ook een album vol uitstekende songs, die vol gevoel worden vertolkt. Mikal Cronin viel me tot dusver niet zo op als zanger, maar de zang op zijn nieuwe album is uitstekend, ook wanneer de instrumentatie zich beperkt tot een piano.
Ook de instrumentatie op Seeker is zeer smaakvol en bovendien zeer gevarieerd. Het ene moment klinkt het klankenpalet van Mikal Cronin rijk en psychedelisch, het volgende moment zeer sober. Zeker de psychedelisch aandoende songs op het album verleiden verrassend makkelijk en blijven lekker hangen, iets wat bij mij tot dusver niet zo goed lukte bij beluistering van de muziek van Mikal Cronin. Niet iedereen zal het met me eens zijn, maar zelf vind ik Seeker het meest geslaagde van de muzikant uit Los Angeles tot dusver. Erwin Zijleman
De muziek van Mikal Cronin is ook verkrijgbaar via bandcamp: https://mikalcronin.bandcamp.com/album/seeker.