Pumarosa dook in 2017 op met een fris klinkend debuut, dat ik overigens pas veel later op de juiste waarde wist te schatten. Bijna uit het niets keert de band nu terug met het nog betere Devastation. Pumarosa bouwt haar nieuwe songs rond bijzondere en soms opzwepende ritmes, die worden gecombineerd met een flinke dosis elektronica, de bijzondere productie van John Congleton en de prima zang van Isabel Muñoz-Newsome. Devastation is een album vol avontuur en experiment, maar ook een album met lekker in het gehoor liggende songs. Een glorieuze terugkeer van de Britse band.
De critici hadden direct minder twijfel en onthaalden het debuut van de band uit Londen met superlatieven. Pumarosa leek te kunnen beginnen aan een zegetocht, maar het liep anders toen bij zangeres en frontvrouw Isabel Muñoz-Newsome baarmoederhalskanker werd vastgesteld.
Twee jaar later is Isabel Muñoz-Newsome genezen verklaard en is Pumarosa klaar voor de herkansing. Het debuut van Britse band moest het hebben van avontuur en wat avontuur betreft doet Pumarosa er nog een flinke schep bovenop op haar tweede album.
Devastation opent geweldig met opzwepende drum-and-base en jungle ritmes, hier en daar ontsporende gitaren, bezwerende synths en de overtuigende zang van de frontvrouw van de band. Het is een schoolvoorbeeld van een toegankelijk popliedje dat met enkele bijzondere ingrediënten een avontuurlijk popliedje wordt.
De track die volgt moet het doen zonder de opzwepende ritmes, maar heeft wat meer een triphop gevoel, al is het wel triphop met een flinke dosis pop. Ik hoor voor het eerst een vleugje Portishead, maar later op het album duikt de vergelijking met deze band nog veel nadrukkelijker op.
Ritmes spelen vaak een belangrijke rol op Devastation en voorzien het tweede album van Pumarosa wat mij betreft van onderscheidend vermogen. De band was op haar debuut al niet vies van het verwerken van uiteenlopende invloeden en doet dat nog net wat nadrukkelijker op haar nieuwe album.
Vergeleken met het debuut hebben invloeden uit de rock een flinke stap terug gedaan, de band heeft de gitaren grotendeels afgezworen, ten gunste van invloeden uit de pop, triphop en elektro. Pumarosa maakt op Devastation vooral lekker in het gehoor liggende popliedjes met een hang naar de jaren 80, 90 en 00, maar zorgt er altijd voor dat ze interessanter klinken dan het gemiddelde lekker in het gehoor liggende popliedjes.
Vergeleken met het debuut klinkt Devastation een stuk elektronischer en experimenteler. Het zal deels de verdienste zijn van de onder andere van St. Vincent bekende topproducer John Congleton, die al eerder bands voorzag van een nieuw geluid. Een volledig elektronisch geluid als dat op Devastation zit me nog wel eens in de weg, maar de bijzondere ritmes en flinke dosis elektronica passen uitstekend bij de eigenzinnige songs van Pumarosa.
De band combineert een spannende onderlaag met zich aangenaam voortslepende klanken, die goed passen bij de stem van Isabel Muñoz-Newsome, die wat zwoeler zingt dan op het debuut van de band.
Devastation is een flink ander album dan het geprezen debuut van Pumarosa, maar ik vind het persoonlijk een veel beter album. Devastation is een album dat makkelijk verleidt met aanstekelijke popsongs, maar het is ook een eigenzinnig album vol mysterie en avontuur en een album dat is voorzien van een weergaloze productie. Het is bovendien een album dat, nog meer dan zijn voorganger, beter wordt wanneer je het meerdere keren hebt gehoord. Erwin Zijleman