Na snelle en niet al te aandachtige beluistering kwam The Livelong Day van de Ierse band Lankum bij mij op de stapel terecht. Te folky en te traditioneel was het snelle oordeel. Een onterecht oordeel, want Lankum kleurt op haar tweede album nadrukkelijk buiten de lijntjes van de traditionele Ierse folk. Dat hoor je vooral in de instrumentatie die makkelijk kan ontsporen en dan opeens donker en dreigend klinkt, maar ook wanneer de band de folk trouw blijft valt er veel te genieten van mooie klanken en van de geweldige stem van zangeres Radie Peat. Lankum duikt momenteel op in flink wat jaarlijstjes en dat begrijp ik inmiddels volkomen.
Lankum opent haar tweede album met een traditional en vertolkt deze op het eerste gehoor zoals dit in de Ierse folk gebruikelijk is. Nu is dat niet mijn genre, al hoorde ik wel dat Lankum beschikt over een geweldige zangeres en dat het ook in muzikaal opzicht interessanter is dan de meeste traditionele Ierse folkbands.
Vanwege het grote aantal releases in oktober verdween het slechts gedeeltelijk en fragmentarisch beluisterde album snel op de stapel, om daar een paar dagen geleden pas weer van af te komen. Vanwege alle mooie woorden in oktober verbaast het me niet dat het album van Lankum in meerdere jaarlijstjes opduikt, maar het motiveerde me wel om net wat beter te luisteren naar het album van de band uit Dublin.
De openingstrack en traditional The Wild Rover, die ik een paar weken geleden nog af deed als veel te traditioneel en folky, had me nu wel te pakken. The Wild Rover is vertolkt door alles en iedereen, met in de voorhoede Ierse bands als The Dubliners en The Pogues, maar ook onze eigen André Rieu heeft zich wel eens aan het eeuwenoude dronkemanslied vergrepen. De versie van Lankum, die maar liefst tien minuten duurt, valt in eerste instantie op door een prachtig subtiele instrumentatie, fraaie harmonieën en vooral door de fantastische vocalen van zangeres Radie Peat. Naarmate de track vordert, wordt de instrumentatie echter steeds spannender om uiteindelijk prachtig te ontsporen in bijna postrock achtige klanken.
De instrumentatie op The Livelong Day is veel vaker een stuk spannender dan op het gemiddelde traditionele folk album en slaagt er keer op keer prachtig in om de spanning op te bouwen. In vocaal opzicht maakt niet alleen zangeres Radie Peat indruk, want ook drie mannelijke leden van de band laten fraaie vocalen horen.
Hoe vaker ik naar het tweede album van Lankum luister, hoe meer ik er van overtuigd raak dat de Ierse band een bijzonder album heeft afgeleverd. Het is bijzonder hoe het Ierse kwartet in een paar noten tijd afstand kan nemen van de traditionele Ierse folkmuziek en op de proppen kan komen met muziek die bijna is te omschrijven als drones, al zijn de klanken op The Livelong Day uiteraard niet zo meedogenloos als die op de twee albums die Sunn O))) dit jaar uitbracht.
Ik had het album tweeënhalve maand geleden zoals gezegd fragmentarisch beluisterd en was in de meeste songs al afgehaakt op het moment dat echt spannend werd. De bijzondere spanning in de instrumentatie en songs op het album tilt The Livelong Day echter een enorm stuk omhoog.
Lankum durft op haar tweede album de gebaande paden te verlaten, maar blijft op hetzelfde moment de Ierse folk trouw. Het levert een bijzonder album op dat bij iedere luisterbeurt nog wat indringender en intrigerender klinkt. Met name de Britse muziekbladen hebben in lyrische bewoordingen geschreven over het album van de band uit Dublin. Dat leek me sterk overdreven, maar ik vrees dat ik ze toch gelijk moet geven. Fascinerend album. Erwin Zijleman
De muziek van Lankum is ook verkrijgbaar via de bandcamp pagina van de band: https://lankum.bandcamp.com/album/the-livelong-day.