GIRL van Maren Morris heb ik vorig jaar laten liggen vanwege een te hoge dosis pop, maar na haar prachtrol binnen The Highwomen en het feit dat GIRL in meerdere country jaarlijstjes is te vinden, heb ik het toch nog eens geprobeerd met het album. Ik blijf er bij dat Maren Morris veel beter kan wanneer bijvoorbeeld T-Bone Burnett of Dave Cobb zich over haar zou ontfermen, maar pik de krenten er uit op GIRL en het is bij vlagen een prima album. Maren Morris redt zich vooral door haar uitstekende stem, maar ook op de songs op GIRL is weinig aan te merken. Ze verdient het voordeel van de twijfel wat mij betreft.
Twee in eigen beheer uitgebrachte albums hadden weinig tot niets gedaan, maar met haar major debuut HERO veranderde alles voor de jonge singer-songwriter, die werd geboren in Dallas, Texas.
Aan de hand van de legendarische Nashville producer Michael James Ryan, beter bekend als Busbee, vond Maren Morris een geluid waarmee ze met veel succes aan de weg kon timmeren en dat deed ze dan ook. HERO putte vooral uit de archieven van de countrypop en sloot aan op de albums van bijvoorbeeld Kacey Musgraves, maar Maren Morris kon op haar major debuut net zo makkelijk uit de voeten met invloeden uit de country, countryrock, de pop of zelfs de R&B.
Vorig jaar keerde Maren Morris terug met haar tweede album GIRL. Ze kon dit keer geen beroep doen op de ernstig zieke en in het voorjaar van 2019 overleden Busbee, maar koos voor Greg Kurstin, die we kennen van The Bird & The Bee, maar die ook als producer actief was voor onder andere Adele en Beck. Ik had hoge verwachtingen, maar GIRL beviel me vorig jaar maar matig. Op het eerste gehoorde hoorde ik net wat teveel pop en te weinig country en leek Maren Morris de kant van Taylor Swift op te gaan, zonder haar niveau te halen.
De belofte van HERO werd wel waar gemaakt op het debuut van The Highwomen, waarin Maren Morris zich staande hield tussen geweldige zangeressen als uit Brandi Carlile, Amanda Shires en Natalie Hemby. Een week of twee geleden zag ik GIRL bovendien opduiken in een aantal country jaarlijstjes, waarin ik verder alleen maar albums zag die ik hoog heb zitten. Ik heb het daarom nog eens geprobeerd met GIRL en ditmaal beviel het album me een stuk beter.
Natuurlijk bevat het album een aantal tracks die wat mij betreft net wat teveel doorslaan richting zouteloze pop, maar er staan flink wat songs tegenover die niet onder doen voor de countrypop van Kacey Musgraves of die raken aan de smaakvolle country van met name Miranda Lambert, Gretchen Wilson en Brandy Clark.
Greg Kurstin heeft het geluid op GIRL hier en daar van net wat teveel glitters en glans voorzien, maar voorziet het album ook van een warme onderlaag. Het is een onderlaag die uitstekend past bij de stem van Maren Morris, die ook op GIRL weer laat horen dat ze geweldig kan zingen. De jonge Amerikaanse singer-songwriter heeft een stem die uitstekend uit de voeten kan in de country, maar het is ook een stem waarop menig popprinses jaloers zal zijn.
Zeker als de productie van het album even net wat soberder is, maakt Maren Morris indruk met haar krachtige stem, maar ook in de songs die van net wat teveel pop zijn voorzien blijft het dankzij de vocalen aan de goede kant van de streep.
Net als Miranda Lambert heeft Maren Morris vorig jaar een album afgeleverd dat in de Verenigde Staten zeer enthousiast is ontvangen, maar dat voor onze Europese oren net wat te gelikt klinkt. Luister net wat meer onbevangen en GIRL is een prima album dat de status van Maren Morris als een van de countrypop prinsessen van het moment bevestigt. En nu een album met Dave Cobb of T-Bone Burnett. Erwin Zijleman