Habibi, het is een naam die bij niet iedereen een belletje zal doen rinkelen, maar wat heeft de band uit New York met Anywhere But Here een fantastisch album afgeleverd. Habibi begint bij de Phil Spector girlpop uit de jaren 60, maar neemt je via garagerock, Surf en new wave mee naar het heden. De popliedjes van het New Yorkse viertal liggen bijzonder lekker in het gehoor, maar zijn ook veel spannender dan je bij vluchtige beluistering zult vermoeden. De prachtige zang en koortjes zorgen voor de verleiding, terwijl het gitaarwerk constant het avontuur opzoekt. De diepere onderlagen van de muziek van Habibi bevatten nog veel meer invloeden, waardoor dit album groeit en groeit. Habibi, onthouden die naam.
De band werd destijds op één hoop gegooid met bands als Vivian Girls, Dum Dum Girls, Best Coast en noem ze allemaal maar op. Het is een hoop waarop de concurrentie moordend is, waardoor het titelloze album van Habibi in 2014 niet heel veel deed. Ik kan met terugwerkende kracht concluderen dat dit werkelijk doodzonde is, want het debuut van de band uit Brooklyn is een fantastisch debuut.
Het is een debuut dat duidelijk anders klinkt dan de albums van de bands die in 2014 als vergelijkingsmateriaal werden aangevoerd en het is een debuut dat destijds uitvoerig bejubeld had moeten worden. Ik heb dat helaas niet gedaan, al heb ik het album wel in handen gehad, en stond daar helaas niet alleen in.
Inmiddels zijn we zes jaar verder en is het tijd voor eerherstel. Habibi keerde deze week terug met haar tweede album Anywhere But Here en ook dit is een geweldig album. Sterker nog, het is een album dat nog veel beter is dan het zo ondergewaardeerde debuut.
De vier vrouwen uit Brooklyn zijn de invloeden van hun helaas zo genegeerde debuut gelukkig niet vergeten. Ook Anywhere But Here staat vol met aanstekelijke popliedjes, die hier en daar citeren uit de archieven van de garagerock, punk en new wave. Anywhere But Here klinkt met enige regelmaat als Phil Spector girlpop met The Undertones als begeleidingsband en het jonge Bananarama als achtergrondkoortje en dat klinkt verrassend lekker.
Het is muziek die ook niet zo gek ver verwijderd is van die van Vivian Girls en al haar soortgenoten, maar Habibi klinkt toch net wat anders. Dat hoor je in de gitaren die steeds weer andere invloeden verkennen en een stiekeme voorliefde voor Surf hebben, maar je hoort het vooral in de songs waarin het New Yorkse viertal gas terugneemt en dat gebeurt op Anywhere But Here met grote regelmaat.
Habibi klinkt dan net wat psychedelischer en verwerkt bovendien op subtiele wijze invloeden uit de muziek uit het Midden Oosten in haar muziek. Het wordt gecombineerd met bijzonder lekker in het gehoor liggende popliedjes en prachtige koortjes, waarin de stemmen elkaar prachtig aanvullen.
Anywhere But Here heeft de zwoele verleiding van perfecte 60s pop, het stekelige van 70s en 80s new wave en combineert deze invloeden met alles dat momenteel voorhanden is. Door de lekker in het gehoor liggende popliedjes verleidt Anywhere But Here van Habibi meedogenloos, maar het tweede album van de band uit New York is ook een razend spannend album dat steeds weer wat moois voor je in petto heeft.
Voor mij springen het veelkleurige gitaarwerk en de vocalen er uit, maar als je wat dieper in de muziek van Habibi duikt blijf je mooie dingen horen. Het doet misschien nog wel het meest denken aan de Amerikaanse band La Luz, die in 2018 imponeerde met het prachtige Floating Features, maar het nieuwe album van Habibi is nog wat veelzijdiger en spannender.
Het valt op het moment niet mee om op te vallen met een nieuw album, maar na het over het hoofd zien van het geweldige debuut van Habibi kunnen we dit veel betere tweede album echt niet laten liggen. Erwin Zijleman
De muziek van Habibi is ook verkrijgbaar via bandcamp: https://habibitheband.bandcamp.com/album/anywhere-but-here.