Donkere tijden vragen om donkere muziek en de muziek van de Zweedse band Then Comes Silence is absoluut donker te noemen. Machine is een album dat in het hokje postpunk past en raakt net zoveel aan de muziek van bands als Editors en White Lies als aan die van iconen uit het verleden als The Mission en Killing Joke. Postpunk met een randje gothic en het nodige bombast, maar ook postpunk vol wonderschone gitaarlijnen en ijle synths. Melancholie is nooit ver weg op dit aardedonkere album, maar de Zweedse band maakt ook indruk met hele sterke songs die ook nog eens lang door groeien.
Then Comes Silence bestaat al een jaar of tien en bracht de afgelopen jaren vier albums uit. Machine is het vijfde album van de band uit Stockholm en het is met een beetje fantasie de soundtrack van deze tijd.
Als ik een hokje moet bedenken waar de muziek van Then Comes Silence in moet worden gestopt, kom ik al snel uit bij het hokje postpunk. Machine is niet heel ver verwijderd van de albums van hedendaagse postpunk bands als Editors en White Lies, maar ik hoor ook de nodige echo’s uit het verre verleden, waarbij ik vooral uitkom bij bands als Killing Joke en The Mission.
De muziek van Then Comes Silence op Machine verdient niet direct de originaliteitsprijs. Donkere bassen, loodzware drums, stevige gitaarriffs, ijle synths en breed uitwaaiende gitaarlijnen worden gecombineerd met donkere vocalen vol melancholie. Het is allemaal eerder gedaan, maar overbodig is Machine van Then Comes Silence zeker niet. De Zweedse band verrast op haar vijfde albums immers met uitstekende songs.
Het zijn songs die keer op keer de spanning fraai opbouwen, maar het zijn ook songs die op een of andere manier aanstekelijk zijn. Het zijn songs die aardedonker en groots en meeslepend zijn, maar het zijn ook songs die binnen het hokje postpunk een breed palet bestrijken en hier en daar uit het hokje breken.
Incidenteel sijpelen wat invloeden uit de shoegaze door, maar Machine is ook niet vies van gothic of van 80s New Wave. Af en toe hoor je een vleugje Joy Division, maar over het algemeen dragen bands als The Mission, Sisters Of Mercy en Killing Joke toch het meest relevante vergelijkingsmateriaal aan.
Then Comes Silence maakt op Machine album vooral muziek die bestaat uit zwart en de nodige grijstinten. Geen muziek om vrolijk van te worden, al zijn het zeker niet alleen maar zwarte wolken die overdrijven. De band uit Stockholm maakt haar muziek net wat lichter door incidenteel vrouwenstemmen toe te laten en door af en toe te kiezen voor ruimtelijke klanken, maar de loodzware ritmesecties en aardedonkere gitaarakkoorden en bijkleurende vocalen zijn nooit ver weg.
Het is zoals gezegd muziek die al heel lang gemaakt wordt en ook al heel vaak gemaakt is, maar toch slaagt de Zweedse band er in om de aandacht vast te houden. Van de zang moet je houden, maar hij past wel uitstekend bij het genre, net als de ritmesectie op het album. Beiden variëren gelukkig ook wel wat op het album, waardoor de muziek van Then Comes Silence minder eenvormig klinkt dan die van de meeste soortgenoten. De meeste indruk maken wat mij betreft de twee gitaristen van de band, die de wat pompeuze songs van de Zweedse band steeds weer net wat anders inkleuren en driftig strooien met wonderschone gitaarlijnen.
Of het door de donkere tijden komt weet ik niet, maar Machine van Then Comes Silence is het eerste postpunk album in lange tijd dat me weet te boeien, ook bij herhaalde beluistering. In afwachting van zomerse tijden wellicht, maar dat zal de tijd leren. Erwin Zijleman
De muziek van Then Comes Silence is ook verkrijgbaar via de bandcamp pagina van de band: https://thencomessilence.bandcamp.com/album/machine.
Koop Then Comes Silence - Machine op cd voor 22,37 bij Amazon.nl
Koop Then Comes Silence - Machine op LP voor 32,68 bij Amazon.NL
