Liefhebbers van de betere gitaarplaten hadden Making A Door Less Open waarschijnlijk al met potlood opgeschreven voor de jaarlijst over 2020, maar kunnen de gum er bij pakken. Will Toledo heeft de muziek van zijn band voorzien van een stevige elektronische impuls en heeft zich bovendien opengesteld voor uiteenlopende genres. Making A Door Less Open is hier en daar mijlenver verwijderd van Teens Of Denial, maar is af en toe ook opeens heel dichtbij. Car Seat Headrest strijkt zo nu en dan flink tegen de haren in, maar maakt minstens net zo vaak indruk met songs vol experiment en bravoure.
De enorme productiviteit van voorman Will Toledo kreeg door het succes van Teens Of Denial een flinke knauw. Car Seat Headrest stond de afgelopen jaren wereldwijd op het podium, waardoor de tijd ontbrak voor het maken van de opvolger van het doorbraakalbum. De afgelopen vier jaar moesten we het daarom doen met een (overigens uitstekende) remake van een vroeg album van de band en met een live-album, maar vorige week verscheen dan eindelijk een nieuw album van Car Seat Headrest.
Het is een album waar ik met hoge verwachtingen naar uit heb gekeken, maar bij eerste beluistering viel Making A Door Less Open me vies tegen. Heel vies tegen zelfs. Will Toledo heeft het geluid van zijn band op het nieuwe album niet alleen verrijkt met flink wat elektronica, maar heeft verder de lange tracks die Teens Of Denial zo typeerden en zo interssant maakten vaarwel gezegd. Making A Door Less Open bevat 11 songs en heeft hier 47 minuten voor nodig, terwijl Teens Of Denial maar liefst 70 minuten uit trok voor 12 songs. Bij eerste beluistering hoorde ik maar weinig terug van de band die in 2016 zoveel indruk maakte, maar het gekke is dat er na een paar luisterbeurten zoveel op zijn plek viel dat ik Making A Door Less Open inmiddels ervaar als een redelijk typisch Car Seat Headrest album, al is het maar vanwege de zang van Will Toledo.
Het nieuwe album van de Amerikaanse band bevat een aantal songs die toegankelijker zijn dan die op de vorige albums. In de meest toegankelijke songs op het album klinkt de band als een wat rauwere versie van The Strokes, maar dan wel een versie van The Strokes die duizendmaal urgenter klinkt dan op het onlangs verschenen nieuwe album van de New Yorkse band en een versie die het gitaargeweld hier en daar niet schuwt. Making A Door Less Open is inderdaad voorzien van flink wat elektronische impulsen, maar liefhebbers van het gitaargeluid van de band komen ook nog steeds ruimschoots aan hun trekken.
Car Seat Headrest heeft een album gemaakt met toegankelijkere momenten, maar het grootste deel van het Making A Door Less Open bevat compromisloze muziek die overloopt van eigenzinnigheid. Car Seat Headrest heeft ook een album vol uitersten afgeleverd. Van een stomvervelend niemendalletje (Hollywood) naar ongrijpbaar experiment (Hymn) naar een poging tot elektronische dansmuziek (Deadliness). En zo is het iedere track weer afwachten wat er gebeurt.De uitersten op Making A Door Less Open zijn zeker niet de beste momenten van het album, al bevatten ook de genoemde tracks uitstapjes die herinneren aan de band die zo imponeerde met Teens Of Denial. Bijna alle tracks tussen de uitersten zijn veel beter. Van akoestische songs tot puntige popsongs met een hoog The Strokes gehalte of stiekem toch songs die herinneren aan de geweldige voorganger.
Ik weet nog steeds niet wat ik precies moet denken van dit album. Het is zeker niet zo goed als Teens Of Denial, maar ook zeker niet zo slechts al hier en daar wordt beweerd. Laten we het er maar op houden dat Car Seat Headrest haar eigenzinnigheid nog maar eens heeft onderstreept. Erwin Zijleman
De muziek van Car Seat Headrest is ook verkrijgbaar via bandcamp: https://carseatheadrest.bandcamp.com.
Making A Door Less Open van Car Seat Headrest is verkrijgbaar via de Mania webshop:
LP, 22,99 euro
cd, 16,99 euro