Eno Axis was pas een paar noten onderweg, maar ik was al verkocht. Het lukte Heather McEntire ook met de vorige albums waarop ze te horen was, maar haar nieuwe album is nog wat mooier. Invloeden uit de countryrock van weleer worden fraai gecombineerd met invloeden van recentere datum en verpakt in een broeierig geluid waarin de gitaren af en toe flink mogen schuren en de stem van H.C. McEntire wederom imponeert. Het is muziek die zich direct als een warme deken om je heen slaat, maar de singer-songwriter uit North Carolina prikkelt ook dit keer stevig de fantasie met een geluid dat fraai ingetogen kan uitbarsten.
Zelf ken ik Heather McEntire al heel wat jaren. Eerst als zangeres van de cultband Bellafea en later van de band Mount Mariah, die tussen 2011 en 2016 drie prachtige maar helaas slechts in kleine kring opgepikte albums afleverde. De meeste indruk maakte de singer-songwriter uit Durham, North Carolina, echter met haar in 2018 verschenen solodebuut Lionheart.
Het was een debuut waarop invloeden uit de countryrock domineerden, maar waarop ook uitstapjes richting zuidelijke soul en gospel niet werden geschuwd. Het was een debuut dat met één been in het verleden stond, maar dat ook aansluiting vond bij de rootsmuziek van dit moment.
Met Eno Axis gaat H.C. McEntire verder waar haar terecht geprezen debuut twee jaar geleden ophield. Ook op haar nieuwe album heeft de Amerikaanse singer-songwriter een zwak voor countryrock, maar ook andere invloeden uit de rootsmuziek zoals die in het diepe zuiden van de Verenigde Staten wordt gemaakt sijpelen met enige regelmaat door.
Op het in haar thuisbasis opgenomen Eno Axis laat Heather McEntire zich begeleiden door een degelijk ritmesectie, door een pedal steel en banjo speler en door gitarist Luke Norton, die ook de keyboards en een deel van de productie voor zijn rekening nam. Ook Heather McEntire tekende voor deze productie en neemt hiernaast een deel van het gitaarwerk en de vocalen voor haar rekening.
Eno Axis is voorzien van een smaakvol geluid, met een hoofdrol voor veelkleurig gitaarwerk dat hier en daar heerlijk mag ontsporen, en het is ook dit keer een geluid dat zich niet heel makkelijk laat typeren. In een aantal songs herleven de gloriejaren van de Amerikaanse countryrock, maar H.C. McEntire kan ook uit de voeten met wat stevigere en donker getinte songs, die herinneren aan de muziek waarmee Lera Lynn ooit opdook in de beklemmende tv-serie True Detective.
Ook op Eno Axis schakelt de muzikante uit North Carolina weer makkelijk tussen verleden en heden en tussen countryrock en omliggende genres en maakt ze indruk met haar prachtige stem. Eno Axis is hierdoor een album dat zich makkelijk opdringt aan liefhebbers van Amerikaanse rootsmuziek, maar net als met haar debuut weet H.C. McEntire ook met haar tweede album de fantasie weer te prikkelen.
Net als bij de eerste beluistering van Lionheart was ik weer onmiddellijk verkocht en na een paar keer horen vind ik Eno Axis nog wat indrukwekkender dan zijn voorganger, vooral omdat het album beter klinkt, de songs nog wat dieper graven en de stem van Heather McEntire nog wat harder aankomt.
Ook de productie van het album verdient overigens een pluim, want het broeierige en soms wat zompige geluid op Eno Axis herinnert met enige regelmaat aan de fraaie producties van Daniel Lanois.
De concurrentie is zoals gezegd moordend deze week, want wat is er veel nieuws verschenen, maar dit fraaie tweede album van H.C. McEntire zou ik zeker niet laten liggen, zeker niet als je de Amerikaanse rootsmuziek een warm hart toedraagt. Erwin Zijleman
De muziek van H.C. McEntire is ook verkrijgbaar via haar bandcamp pagina: https://hcmcentire.bandcamp.com/album/eno-axis.
Eno Axis van H.C. McEntire is verkrijgbaar via de Mania webshop: