Ik heb Matt Costa inmiddels al vijftien jaar hoog zitten, maar het lijkt er op dat zijn nieuwe albums iedere keer weer net wat beter zijn. Het geldt ook weer voor Yellow Coat dat vanaf de eerste noten een echt feelgood album is vol tijdloze popmuziek. Het is ook een album vol buitengewoon knap in elkaar stekende en prachtig gearrangeerde popliedjes. Duw een met smaak gevulde platenkast om, hussel alles door elkaar en je krijgt Yellow Coat van Matt Costa, die zichzelf weer weet te overtreffen en die direct vanaf de eerste beluistering met kracht aan de deur van mijn jaarlijstje rammelt. Wat een heerlijk album weer van de muzikant uit Los Angeles.
Ik heb inmiddels al een kleine vijftien jaar een enorm zwak voor de muziek van de Amerikaanse singer-songwriter Matt Costa. De muzikant uit het Californische Los Angeles dook in 2005 op in het kielzog en op het label van Jack Johnson en leek direct verzekerd van een minstens even blinkende carrière als die van zijn platenbaas. Daar is het misschien niet van gekomen, maar Matt Costa heeft inmiddels een oeuvre op zijn naam staan dat ik persoonlijker een stuk indrukwekkender vind dan dat van Jack Johnson.
Na Songs We Sing (2006), Unfamiliar Faces (2007), Mobile Chateau (2010), Matt Costa (2013) en Santa Rosa Fangs (2018) is ook het deze week verschenen Yellow Coat weer een prachtig album. Matt Costa is op al zijn albums een meester in het schrijven en vertolken van prachtige en volstrekt tijdloze popliedjes. Het zijn albums die stuk voor stuk zijn te karakteriseren als de spreekwoordelijke omgevallen platenkast en het is een platenkast die opvalt door een uitstekende smaak.
Ieder album van Matt Costa wist me direct bij eerste beluistering te overtuigen en was me vervolgens ook direct dierbaar. Het is met Yellow Coat niet anders. Ook op zijn zesde album stapt Matt Costa met zevenmijlslaarzen door de geschiedenis van de popmuziek en maakt hij indruk met popliedjes waarvoor de allergrootsten zich niet zouden schamen.
Matt Costa laat zich ook op Yellow Coat weer door van alles en nog wat beïnvloeden. De Amerikaanse muzikant gaat ook dit keer ver terug in de tijd, want een aantal songs op het album ademt nadrukkelijk de sfeer van de jaren 50. De muzikant uit Los Angeles blijft echter zeker niet steken in de jaren 50 en overbrugt ook op zijn nieuwe album weer makkelijk een kloof van zeven decennia, waarbij ook de jaren 60 en 70 overigens flink wat inspiratie aandragen. Het levert een album op dat vaak nostalgisch klinkt, maar Matt Costa maakt ook popmuziek van nu.
Voor liefhebbers van mooie arrangementen, een volle productie en een veelkleurige instrumentatie is het ook dit keer weer smullen, want Matt Costa en producer Alex Newport (Death Cab For Cutie, City And Colour, At The Drive-In) pakken ook dit keer flink uit met een rijk ingekleurd geluid, wat overigens niet betekent dat Matt Costa zijn songs niet klein en ingetogen kan houden. Het zijn echter alle fraaie tierelantijntjes die de muziek van Matt Costa extra aangenaam maken.
Luister naar Yellow Coat van Matt Costa en je hoort een singer-songwriter die zijn klassiekers kent, maar die zelf ook overloopt van talent. Ik koester zoals gezegd alle albums van Matt Costa, maar de Amerikaanse muzikant doet er op Yellow Coat op alle fronten nog een schepje bovenop en verrast niet alleen met een prachtig vol geluid en tijdloze songs, maar ook met een uitstekende stem, die de songs op Yellow Coat voorziet van een eigen geluid.
Yellow Coat haalt het beste uit een heleboel decennia popmuziek en verpakt dit alles in popliedjes die je na één keer horen niet meer wilt vergeten en die steeds maar weer blijven verbazen door de torenhoge kwaliteit. Omdat Yellow Coat ook nog eens vol groeibriljanten staat, zou het me niet verbazen als ook dit album weer opduikt in mijn jaarlijstje, maar het zou me ook niet verbazen als veel meer muziekliefhebbers smelten voor dit uitstekende album vol tijdloze popmuziek. Erwin Zijleman
De muziek van Matt Costa is ook verkrijgbaar via zijn bandcamp pagina: https://mattcosta.bandcamp.com.
