Laat het debuut van Fleur uit de speakers komen en je waant je op een andere plek en in een andere tijd. Het zou zomaar een reissue van een obscuur album van een protegé van Serge Gainsbourg kunnen zijn, maar Fleur komt gewoon uit ons eigen Brabant en heeft voor de productie van haar debuut vertrouwd op de kunsten van Arjan Spies en Dave Von Raven, die we natuurlijk kennen van The Kik. Het klinkt allemaal heerlijk nostalgisch, maar de zon gaat ook direct weer schijnen als de muziek van Fleur uit de speakers komt en wat is Parijs opeens dichtbij. Het is allemaal heel knap gemaakt, maar wat klinkt het ook lekker.
Of het aan de corona pandemie ligt weet ik niet, maar feit is wel dat ik dit jaar veel minder leuke en/of interessante Franstalige albums voorbij heb zien komen dan in de afgelopen jaren. Afgelopen week vond ik er gelukkig eindelijk weer eens een en het titelloze debuut van Fleur is echt een hele aangename.
Laat het debuut van Fleur uit de speakers komen en je wordt direct het Parijs van de jaren 60 ingesleurd. Fleur vermaakt en verleidt met een zwoele mix van Franse pop, rock ’n roll, filmmuziek en een snufje bossa nova. Het is muziek die ongetwijfeld het goedkeuringsstempel zou hebben gekregen van Serge Gainsbourg, die een album als dit graag zou hebben geproduceerd. Een beter compliment kun je natuurlijk niet krijgen met een album met Franstalige muziek.
Bij eerste beluistering heb ik overigens wel drie keer gekeken of het geen re-release van een album van flink wat decennia geleden en een productie van de grote Serge Gainsbourg betrof, want alles op het debuut van Fleur ademt het Frankrijk en met name Parijs van de jaren 60. Maar nee, het debuut van Fleur is echt uit 2020.
Volgende vraag is wie Fleur nu eigenlijk is. Haar bandcamp pagina biedt niet op het eerste gezicht niet heel veel informatie: “Here's Fleur! Yé-Yé girl avant la lettre. She's has the looks, the moves and a voice that sounds like a cool breeze on a hot summer day. Yé-Yé!!! Go-Go!!!” Allemaal waar overigens, maar waarom staat er Netherlands onder haar naam en waarom heeft ze Arjan Spies en Dave Von Raven, die we kennen van The Kik, ingehuurd als producers.
Het zal duidelijk zijn welke kant dit op gaat. Fleur, of Fleur Elman zoals ze zich volledig noemt, komt niet uit Frankrijk, maar uit ons eigen Brabant en heet eigenlijk Floor Henkelman. Deze Floor Henkelman speelde de afgelopen jaren in een aantal andere bands, maar kan zich nu volledig gaan richten op haar carrière als zuchtmeisje.
Het debuut van Fleur is minstens net zo verleidelijk als de albums van de zuchtmeisjes van de afgelopen twee decennia, maar gaat zoals gezegd veel verder terug in de tijd. Het debuut van de Brabantse muzikante klinkt vaak nostalgisch en dat kunnen we best gebruiken in deze bijzondere tijd. Aan de andere kant klinken de popliedjes op het album absoluut fris en zijn het popliedjes die de donkere herfstwolken nog even buiten de deur houden.
Fleur beschikt over een aangenaam stemgeluid dat perfect past bij de muziek die ze maakt en ze vertolkt haar songs bovendien met de nodige flair. Minstens even interessant is de instrumentatie op het album, die het geluid van heel wat decennia geleden nauwkeurig weet te reproduceren. Het is allemaal knap geproduceerd door Arjan Spies en Dave Von Raven, die de afgelopen jaren wel hebben bewezen dat ze precies weten hoe goede retro moet klinken.
In plaats van het debuut van Fleur kun je ook een album van een willekeurige protegé van Serge Gainsbourg uit de jaren 60 opzetten, maar het album van de Brabantse zangeres klinkt minstens net zo lekker en waarschijnlijk zelfs een stuk lekkerder. De Franse zangeressen laten het de laatste tijd wat afweten, maar na Tess Et Les Moutons laat ook Fleur horen dat het Franse muzikale erfgoed bij ons in goede handen is. Heerlijk album dit. Erwin Zijleman
Fleur van Fleur is verkrijgbaar via de Mania webshop:
De muziek van Fleur is ook verkrijgbaar via bandcamp: https://yeyefleur.bandcamp.com/album/fleur-lp-cassette.