Laat All Of Us van Sam Roberts Band uit de speakers komen en een stortvloed aan buitengewoon aanstekelijke popliedjes trekt aan je voorbij. De Canadese band springt met reuzenstappen door de geschiedenis van de popmuziek en smeedt alle binnengehaalde invloeden aan elkaar in popliedjes die onmiddellijk goed zijn voor een glimlach. De een is nog onweerstaanbaarder dan de ander en ook als de band er wat kitsch bij sleept, blijft All Of Us het oor genadeloos strelen. Lang niet iedereen is overtuigd van de kwaliteiten van Sam Roberts Band, maar ik ben er wel uit. Ook dit album gaat weer heel vaak voorbij komen deze herfst en de seizoenen erna.
De critici zijn er ook nog steeds niet uit volgens mij. Uncut geeft het album in het onlangs verschenen december nummer (de timing begrijp ik nog steeds niet zo goed) een zeldzame 9, maar ik lees ook wel recensies waarin de nieuwe muziek van de band uit Montreal veel zuiniger wordt beoordeeld. Zelf ben ik er zo langzamerhand wel uit. Sam Roberts Band is een geweldige band en heeft ook met All Of Us weer een geweldig album afgeleverd.
Ik heb het de laatste tijd met enige regelmaat over albums die zijn te typeren als een omgevallen platenkast, maar er zijn niet veel albums die dit predicaat net zo verdienen als All Of Us van Sam Roberts Band. Laat het nieuwe album van Sam Roberts Band uit de speakers komen en het ene na het andere memorabele popliedje komt voorbij. Het zijn stuk voor stuk popliedjes die je al jaren lijkt te kennen en al minstens even lang koestert, maar ze zijn echt allemaal gloednieuw.
Sam Roberts en zijn medemuzikanten wandelen ook op All Of Us weer met zevenmijlslaarzen door de geschiedenis van de popmuziek. Zo lijkt de openingstrack de belangrijkste inspiratie in eerste instantie te zoeken in de synthpop, maar uiteindelijk is het toch een gitaarsong. Sam Roberts kent zijn klassiekers in de geschiedenis van de popmuziek, maar beheerst ook de kunst van het schrijven van geweldige popsongs. Het zijn popsongs met wonderschone melodieën en verslavende refreinen, die je direct opslaat in het geheugen.
De songs op All Of Us zijn niet alleen van hoog niveau, ze worden ook nog eens prachtig uitgevoerd. Sam Roberts Band haalt ook op All Of Us weer alles uit de kast en is niet bang voor een beetje kitsch of bombast. Wat voor de instrumentatie geldt, geldt ook zeker voor de zang, niet al net zo onweerstaanbaar aangenaam is als de muziek op het album.
Heel af en toe kruipt Sam Roberts Band heel dicht tegen de belangrijkste inspiratiebronnen aan, maar lang duurt dit nooit. Wanneer je een passage hebt geïdentificeerd als Beatlesque is Sam Roberts Band inmiddels al lang weer een of twee decennia verder en is het Londen van de jaren 70 verruild voor het New York van de jaren 70 of 80.
Af en toe komen er ook wel eens invloeden voorbij die ik persoonlijk niet zou rekenen tot de goede smaak, bijvoorbeeld wanneer Sam Roberts Band wel erg zwaar tegen de radiovriendelijke Amerikaanse rockmuziek uit de jaren 80 aanleunt, maar het klinkt stiekem zo onweerstaanbaar lekker, dat je de band een enkele 'guilty pleasure' snel vergeeft.
“Anthems of resilience” noemt Uncut het en veerkracht kunnen we inderdaad wel gebruiken in deze idiote tijden. Mijn vorige twee recensies van de albums van de band eindigde ik met de bewering dat de tijd zou leren of Sam Roberts Band nu echt goed is of niet. Die twijfel is nu weg. Wat een heerlijk album! Erwin Zijleman
