Elektronica, dance; het zijn niet de genres waar ik normaal gesproken warm voor loop, maar ik moest toch eens gaan luisteren naar Suddenly van Caribou. Het is een album dat zo nu en dan uitstekend dienst kan doen als soundtrack voor een ontspannen zomeravond, maar het is veel meer dan dat. Caribou maakt er een fascinerende tijdreis van die het ene moment nostalgisch kan klinken, maar je het volgende moment het heden of zelfs de toekomst in sleept. Van loom, zonnig en toegankelijk tot eclectisch, zweverig en experimenteel en dat vaak binnen een paar noten. Mijn favoriete genre zal het nooit worden, maar dat is een razendknappe plaat is kan ik alleen maar bevestigen.
Suddenly van Caribou is een vaste waarde in veel van de jaarlijstjes die de afgelopen weken zijn gepubliceerd. Zelf heb ik het album van de Canadese muzikant Dan Snaith echter laten liggen. De muzikant die eerder muziek maakte als Manitoba opereert immers in het hokje elektronica en dat is een hokje waarop ik lang niet altijd gek ben.
De vroege albums van Caribou vond ik nog wel interessant, maar de Canadese muzikant schoof steeds meer op richting de dansvloer en dat is muziek die ik thuis maar zelden beluister en daarbuiten overigens ook niet. Door de hoge notering in flink wat aansprekende jaarlijstjes, was ik echter toch wel nieuwsgierig naar het nieuwe album van Caribou en hoewel Suddenly zeker niet helemaal mijn ding is bevalt het album me wel en bovendien bevalt het me iedere keer weer net wat beter.
Suddenly schuift hier en daar inderdaad op richting de dansvloer, maar Suddenly bevat ook een aantal fraaie ingetogen tracks die sober openen, maar vervolgens op bijzondere wijze worden vervormd door steeds meer elektronica. Hiernaast schakelt het album met enige regelmaat terug naar een veel lager tempo, wat je doet verlangen naar een zorgeloze zomer (zou die dan volgend jaar echt komen?).
Caribou schakelt op Suddenly tussen toegankelijke of zelfs hitgevoelige passages en momenten waarop het experiment de overhand neemt in zijn muziek. Zeker de tracks die zijn voorzien van zang verleiden mij makkelijk met zwoele en zomerse klanken. Die zang krijgt er in flink wat recensies stevig van langs, maar mij bevalt het wel. De wat lome zang voorziet de muziek van Caribou van de nodige rust en die is hard nodig ook.
Wanneer de Canadese muzikant los gaat met elektronica, beats en samples schiet de muziek van Caribou werkelijk alle kanten op. Soms grijpt Dan Snaith terug op oude soul en klinkt Suddenly direct vertrouwd, maar de Canadese muzikant kan ook uit de voeten met de elektronische popmuziek uit de jaren 70, met moderne elektronische popmuziek, met muziek voor de dansvloer en met flink wat experiment.
Het is knap hoe Suddenly steeds weer kan betoveren met dromerige en zonnige klanken, om je het volgende moment alle kanten op te slingeren met meer tegendraads klinkende muziek. Door de greep uit de doos met oude samples klinkt Suddenly met enige regelmaat zwoel en nostalgisch, maar een paar noten later schiet je weer de toekomst in met kille elektronische klanken.
Zeker bij beluistering met de koptelefoon hoor je goed hoe knap het allemaal in elkaar steekt en hoe makkelijk de muziek van Caribou van kleur verschiet. Caribou is enerzijds de soundtrack van een broeierige en zorgeloze zomeravond, maar het is ook een album dat continu wil transformeren in iets anders en daar nog in slaagt ook.
Zeker wanneer de klanken atmosferisch zijn en langzaam maar zeker steeds verder worden verrijkt zit ik op het puntje van de stoel, maar ook als Caribou het tempo opvoert en langzaam opschuift richting de dansvloer ga ik nog mee. Ik moet een beetje uit mijn comfort zone komen om te genieten van Suddenly van Caribou, maar nu ik dat steeds net wat vaker doe, begrijp ik wel waarom dit album in zoveel jaarlijstjes opduikt de afgelopen weken. Erwin Zijleman
De muziek van Caribou is ook verkrijgbaar via bandcamp: https://caribouband.bandcamp.com/album/suddenly.