Het debuut van de Texaanse band Sun June heb ik een paar jaar geleden om onduidelijke redenen gemist, maar opvolger Somewhere wist me direct te overtuigen. Laat Somewhere uit de speakers komen en de wereld draait even wat minder snel. Wegdromen is toegestaan, maar vergeet niet om goed te luisteren naar de wonderschone instrumentatie, naar de sterke songs en naar de onweerstaanbare fluisterzang van frontvrouw Laura Colwell. Smullen voor de liefhebbers van bands als Cowboy Junkies en Mazzy Star, maar laat ook genoeg van zichzelf om zich te kunnen ontworstelen aan al het vergelijkingsmateriaal. Een zeer aangename ontdekking.
Sun June is een band uit Austin, Texas, die in 2017 debuteerde met het album Years. Ik heb het album destijds niet opgemerkt helaas, maar inmiddels ben ik zeer gecharmeerd van het debuut van de Texaanse band, dat ik beluisterde bij de aankondiging van het nieuwe album van de band.
Sun June benevelt op Years met uiterst ingetogen klanken, een laag tempo en de dromerige zang van zangeres Laura Colwell. Het zit op het eerste gehoor ergens tussen Mazzy Star en Cowboy Junkies in en laten dat nu net twee van mijn favoriete bands aller tijden zijn. Aan de andere kant heeft Sun June ook een duidelijk eigen geluid, waardoor Years een debuut is dat ik vier jaar geleden zeker op had moeten pakken.
Deze week verscheen dus ook nog eens het tweede album van Sun June, waardoor ik in een keer twee uitstekende albums in handen heb. Somewhere ligt in het verlengde van het debuut van de band uit Austin, maar is in alle opzichten net wat beter.
Dat hoor je allereerst in de instrumentatie die net wat mooier en voller is. Het geluid van het debuut van de band is verrijkt met ruimtelijke gitaarlijnen, ijle synths en een vleugje Americana, die het dromerige geluid van Sun June alleen maar versterken.
Nu was alle ruimte in het geluid van de band ook direct de kracht van het debuutalbum van Sun June, maar die ruimte is er gelukkig nog steeds. Ook Somewhere is voorzien van een behoorlijk ingetogen geluid, waarin veel ruimte open is gelaten. Het geeft de muziek van Sune June niet alleen iets ruimtelijks en beeldends, maar zorgt er ook voor dat Somewhere een rustgevend album is, dat het vooral vroeg in de ochtend en laat in de avond uitstekend doet.
Wat voor de instrumentatie geldt, geldt ook voor de zang. Laura Colwell zingt nog wat mooier en helderder dan op het debuut van de Texaanse band en slaagt er steeds weer in om te verleiden met zachte en dromerige vocalen.
Ook wanneer het gaat om de kwaliteit van de songs zet Sun June een flinke stap op haar tweede album. De songs op Somewhere zijn beter uitgewerkt en vallen vaker op door mooie details, zeker wanneer het tempo nog wat verder wordt verlaagd en de instrumentatie tot een minimum wordt beperkt.
In muzikaal opzicht hoor ik nog steeds raakvlakken met Mazzy Star en Cowboy Junkies, al is Sun June wel wat opgeschoven richting laatstgenoemde band, maar wanneer de muziek wat zweveriger wordt schuift ook de band rond Hope Sandoval en David Roback weer aan. Hiernaast beschikt Sun June ook absoluut over een eigentijds klinkend geluid dat mee kan met de beteren in het genre.
Somewhere van Sun June is gemaakt voor lange avonden, waarbij het niet zoveel uitmaakt of deze bloedheet of ijskoud zijn. Sun June sleept je langzaam of zeker haar wereld in en het is een wereld waarin het tempo wat lager ligt en wegdromen absoluut is toegestaan.
Er zijn momenteel meer bands die teruggrijpen op de erfenis van onder andere Mazzy Star, maar Sun June steekt er wat mij betreft wel wat bovenuit. Enerzijds vanwege de bijzonder fraaie klanken en de prachtige fluisterstem van Laura Colwell, maar ook absoluut door een serie songs die makkelijk verleiden, maar ook over de nodige groeipotentie beschikken. Absoluut een band om in de gaten te houden. Sun June dus. Erwin Zijleman
De muziek van Sun June is ook verkrijgbaar via de bandcamp pagina van de band: https://sunjune.bandcamp.com/album/somewhere.
