Anxious. Happy. Chill. is mijn eerste kennismaking met de muziek van Elise Davis, maar het smaakt echt naar veel meer. De muzikante uit Nashville vindt haar inspiratie zowel in de rootsmuziek als in de pop en rock, beschikt over een bijzonder aangenaam stemgeluid, kleurt haar songs op aantrekkelijke wijze in en schrijft ook nog eens aanstekelijke songs, die zich makkelijk opdringen, die je een goed gevoel geven, maar die ook nog eens makkelijk blijven hangen. Op het eerste gehoor klinkt het misschien wat gewoontjes, maar er is niks gewoon aan een goed gemaakt en mooi klinkend album met prima zang en vol memorabele songs.
Hoewel ik uiteraard iedereen zijn of haar liefdesgeluk gun, hou ik stiekem wel van breakup albums. Anxious. Happy. Chill. van Elise Davis is zeker geen breakup album, want de muzikante uit Nashville, Tennessee, schreef de meeste songs voor haar derde album vlak nadat ze begin maart vorig jaar in het huwelijk trad.
Haar huwelijk vierde Elise Davis op een moment dat het coronavirus nog vooral iets van heel ver weg was, maar twee weken later was alles anders. Het heeft ongetwijfeld zijn weerslag gehad op Anxious. Happy. Chill. dat vooral een zonnig en opgewekt klinkend album is, waarop zo af en toe een enkele donkere wolk voorbij drijft.
Elise Davis komt zoals gezegd uit Nashville, maar Anxious. Happy. Chill. is zeker geen standaard Nashville album, iets dat overigens ook niet gold voor haar eerste twee albums. De muziek van de Amerikaanse singer-songwriter bevat absoluut ingrediënten uit de rootsmuziek die in Nashville zo belangrijk is, maar hiernaast is er een belangrijke rol voor invloeden uit de rock en vooral de pop.
Albums die snoepen uit zowel de roots als de pop en rock lopen het risico om tussen wal en schip te vallen omdat ze vlees noch vis zijn. Dat risico loopt Elise Davis met Anxious. Happy. Chill. zeker, maar zelf was ik als liefhebber van beide genres vrij snel overtuigd van de kwaliteiten van dit album. Dat zijn er overigens meerdere, want Elise Davis heeft veel te bieden.
Zo beschikt de muzikante uit Nashville over een aangename stem die zowel krachtig, warm als gevoelig kan zijn. Het is een stem die de popsongs op Anxious. Happy. Chill. van net dat beetje extra voorziet dat nodig is om op te vallen. Het doet me af en toe wel wat denken aan Sheryl Crow, met wie Elise Davis ook in muzikaal opzicht wel wat raakvlakken heeft.
Ook de instrumentatie op Anxious. Happy. Chill. valt me in positieve zin op. Het is een instrumentatie (grotendeels ingespeeld door Elise Davis en producer Teddy Morgan) die vooral lekker in het gehoor ligt en de mooie stem van Elise Davis fraai ondersteunt, maar het is ook een instrumentatie die even makkelijk citeert uit de archieven van de pop en rock als die van de Amerikaanse rootsmuziek. Zeker als de gitaren lekker stevig mogen klinken, komt Anxious. Happy. Chill. heerlijk uit de speakers, maar ook als de pop domineert is de instrumentatie dik in orde.
De sterkste punten van het derde album van Elise Davis zijn echter de sfeer en de songs op het album. Anxious. Happy. Chill. werd zoals gezegd vlak na het huwelijk van de Amerikaanse singer-songwriter en zelfs de coronapandemie kon de euforie niet bederven, wat overigens zeker niet betekent dat Elise Davis een album vol suikerzoete liefdesliedjes heeft gemaakt.
Het allerbest vind ik echter de songs op het album. De criticus zal beweren dat Elise Davis op Anxious. Happy. Chill. geen hele nieuwe dingen doet. Dat is misschien waar, maar het schrijven van een album vol popliedjes die zich onmiddellijk opdringen, die je direct een goed gevoel geven en die vervolgens ook nog eens lekker blijven hangen is zeker niet iedereen gegeven.
Als ik het derde album van Elise Davis uit de speakers laat komen word ik bijna 35 minuten vrolijk van goed gemaakte popliedjes, soms stevig, soms ingetogen, soms rootsy, soms poppy, altijd mooi ingekleurd en altijd goed voor een boost van het humeur. Lekker album en hier en daar zelfs bijzonder lekker. Erwin Zijleman