03 augustus 2021

Meest beluisterd in de eerste helft van 2021: 3. Claud - Super Monster

 


In december ga ik de balans opmaken over het muziekjaar 2021, dat vooralsnog een prachtig muziekjaar is. Na een half jaar de balans opmaken vind ik niet zinvol en loopt ook teveel vooruit op het jaarlijstje dat in december na heel veel wikken en wegen wordt opgesteld. Ik was wel benieuwd naar welke albums ik de afgelopen zes maanden nu het meest geluisterd heb, wat een optelsom is van drie streaming media platforms, downloads en cd's en LP's. Het leverde een mooi maar ook verrassend lijstje op, dat de komende tijd voorbij komt. Tien albums, in chronologische volgorde. Het zijn misschien niet de beste 10 albums van de eerste helft van 2021, maar ze zijn me zeer dierbaar.

Vandaag: Claud - Super Monster


Phoebe Bridgers is sinds kort ook platenbaas en levert met het debuut van Claud een bijzonder sterk album af, waarop de jonge muzikant uit New York zich manifesteert als grote belofte voor de toekomst
De naam Claud zingt al even rond in de New Yorkse muziekscene en in kringen rond Phoebe Bridgers, maar een prachtdebuut als Super Monster had ik nog niet verwacht. Het is een debuut vol aanstekelijke maar ook fantasierijke popliedjes. Het zijn popliedjes die zich onmiddellijk opdringen, maar die ook over de nodige groeipotentie beschikken. Super Monster is even smaakvol als avontuurlijk ingekleurd, waarna de mooie stem van Claud de feestvreugde nog wat verder vergroot. Het is een prachtig debuut voor het label van Phoebe Bridgers, maar een nog mooier debuut voor Claud, die direct kan worden toegevoegd aan de smaakmakers van de indie-scene van het moment.


De Amerikaanse muzikante Phoebe Bridgers timmert de afgelopen vier jaar met enorm veel succes aan de weg en heeft inmiddels twee onbetwiste jaarlijstjesalbums op haar naam staan (en nog een samen met Bright Eyes voorman Conor Oberst als Better Oblivion Community Center). Met haar eigen platenlabel Saddest Factory Records biedt ze sinds kort ook collega muzikanten een platform en op dit label verscheen deze week de allereerste release. 

Die is niet van Phoebe Bridgers zelfs, maar van Claud Mintz, die eerder muziek maakte als helft van het duo Toast. Claud Mintz groeide op in de buurt van Chicago, maar opereert inmiddels vanuit Brooklyn, New York. Het debuut als Claud (die zichzelf overigens ziet als non-binair persoon) werd opgenomen in de roemruchte Electric Lady Studios in New York, waar voormalig Toast maatje Josh Mehling aanschoof als een van de co-producers. 

Ik begrijp wel waarom Phoebe Bridgers Super Monster van Claud heeft uitgekozen als eerste album voor haar eigen platenlabel. De muziek van Claud is niet heel ver verwijderd van die van Phoebe Bridgers zelf (al hoor ik persoonlijk meer van de nieuwe Taylor Swift) en de jonge muzikant uit New York heeft bovendien een bijzonder sterk debuut afgeleverd. 

Zeker wanneer de gitaren domineren in het werk van Claud past Super Monster in het indie-rock hokje waarin ook platenbaas Phoebe Bridgers actief is, maar Super Monster is niet alleen een gitaaralbum. Zeker in de wat meer elektronisch ingekleurde songs schuift Claud wat meer de kant van de pop op en klinkt de muziek ook wat zonniger dan die van Phoebe Bridgers. Het waren de gitaar georiënteerde songs die me onmiddellijk overtuigden, maar ik ben blij dat Claud op dit fraaie debuut nadrukkelijk de vleugels uitslaat en niet teveel in één genre blijft hangen. 

Super Monster opent met een lichtvoetig klinkend popliedje waarin direct de zeer aangename stem van Claud en een zeer goed gevoel voor aanstekelijke popliedjes opvallen. Bijgestaan door onder andere Jake Portrait (Unknown Mortal Orchestra) en de geweldige Clairo (Claire Cottrill) verrast Claude met popsongs die zich genadeloos opdringen, maar die ook knap in elkaar steken. 

Indie-rock, indie-pop, pop en een vleugje R&B worden samengesmeed in songs die makkelijk verleiden, maar die ook het talent van Claude genadeloos bloot leggen. Super Monster is een album vol jeugdige onbevangenheid, maar het is ook een album vol diepgang. 

Het niveau van Phoebe Bridgers haalt Claud misschien nog niet, maar ik merk dat de songs op Super Monster me een voor een steeds dierbaarder worden en dat het debuut van Claud me keer op keer de volle 37 minuten weet te vermaken. Enerzijds door de goede songs en de persoonlijke noten, maar ook zeker door de veelzijdige instrumentatie en door de stem van Claud, die niet alleen mooi is maar ook vol gevoel zit. 

Phoebe Bridgers is de belofte inmiddels al lang ontgroeid en behoort tot de smaakmakers van de Amerikaanse indie-scene. Met het debuut van Claud bewijst ze dat ze ook als aanjager en promotor van nieuw talent over een uitstekende smaak beschikt, al gaan alle mooie woorden voor het fraaie Super Monster toch vooral naar de jonge muzikant Claud, die zich met dit prachtdebuut onder de grote beloften voor de toekomst schaart en een debuut aflevert dat behoort tot de hoogtepunten van het prille muziekjaar 2021. Erwin Zijleman

De muziek van Claud is ook verkrijgbaar via de bandcamp pagina van de New Yorkse muzikant: https://toastmp3.bandcamp.com/album/super-monster.


Super Monster van Claud is verkrijgbaar via de Mania webshop: