Het was een paar jaar stil rond Suzanne Santo, maar opeens is ze terug met een nieuw album. Met Yard Sale pakt ze de draad van haar debuutalbum Ruby Red weer op, maar zet ze ook stappen. Yard Sale is voorzien van een lekker vol en vooral gitaar georiënteerd geluid dat moeiteloos schakelt tussen roots en rock. Het is een veelzijdig geluid dat steeds prachtig kleurt bij de intense stem van de Amerikaanse muziek die lekker rauw en soulvol uit de hoek kan komen, maar die ook ingetogen kan zingen. Door het vocale en muzikale vuurwerk is Yard Sale, zeker bij eerste beluistering, een behoorlijk overweldigend album, maar het wordt mooier en mooier.
Ruby Red, het solodebuut van de Amerikaanse muzikante Suzanne Santo, pikte ik pas een jaar na de oorspronkelijke release in 2017 op en omschreef ik op deze BLOG als Alanis Morissette’s Jagged Little Pill voorzien van een stevige rootsinjectie. Het was overigens niet mijn eerste kennismaking met Suzanne Santo, want ik kende haar al van het duo Honeyhoney, dat ze samen met de Amerikaanse Ben Jaffe vormde en dat drie uitstekende albums afleverde.
Bijna drie jaar na mijn eerste kennismaking met haar solodebuut Ruby Red was ik Suzanne Santo eerlijk gezegd alweer vergeten, maar deze week dook ze op met een nieuw album, Yard Sale. Suzanne Santo stond voor de uitbraak van de coronapandemie ruim een jaar lang op het podium als support-act en bandlid van Hozier, maar verruilde hierna haar oude thuisbasis Los Angeles voor Austin, Texas, waar ze haar tweede soloalbum verder uitwerkte.
Met Yard Sale borduurt de Amerikaanse muzikante voort op haar debuutalbum, maar ze maakt wat mij betreft nog wat meer indruk. Ook Yard Sale is met enige fantasie nog wel te omschrijven als Alanis Morissette’s Jagged Little Pill voorzien van een stevige rootsinjectie, maar met deze vergelijking doe je Suzanne Santo ook flink tekort.
Yard Sale vraagt, zeker als je niet bekend met het werk en vooral de stem van de Amerikaanse muzikante, om enige gewenning. Het is een stem die bij eerste beluistering soms nogal rauw en overweldigend over komt, en die nog altijd wat aan die van Alanis Morissette doet denken, maar het is ook een stem vol soul. Dat hoor je direct in de openingstrack, waarin invloeden uit de soul en gospel worden vermengd met invloeden uit de rock en pop.
Yard Sale is twaalf songs en 50 minuten lang een smeltkroes waarin meerdere genres worden vermengd. Er schoven nogal wat muzikanten aan voor het tweede album van Suzanne Santo, variërend van het gospelkoor uit de openingstrack tot topgitarist Gary Clark Jr. en haar voormalige Honeyhoney maatje Ben Jaffe. Al die muzikanten tekenen voor een veelkleurig en fraai geluid, waarin de gitaren domineren, maar waarin ook ruimte is voor flink wat andere instrumenten.
Het is een mooi geluid dat de ruimte bijzonder aangenaam vult, maar het is ook dit keer de stem van Suzanne Santo die de meeste aandacht trekt. Ik gaf hierboven al aan dat het even wennen is aan deze stem en dat heeft alles te maken met de intensiteit van de stem van de Amerikaanse muzikante. Suzanne Santo zingt met hart en ziel en dit zorgt er voor dat de zang behoorlijk stevig binnen komt. Daar zal niet iedereen van houden, maar voor mij bepalen de gepassioneerde vocalen van de Amerikaanse muzikante voor een belangrijk deel de kracht van haar tweede album. Suzanne Santo klinkt anders dan de meeste van haar collega’s en dat is een groot goed.
Yard Sale valt op door een vol en veelkleurig geluid en door gepassioneerde zang, maar het is ook een album vol prima songs, die zich stuk voor stuk makkelijk opdringen. Ik was haar zoals gezegd wat uit het oog verloren, maar hoe vaker ik naar het album luister, hoe meer ik er van overtuigd raak dat Suzanne Santo haar beste album tot dusver heeft afgeleverd. Dat is gezien haar debuutalbum en de albums die ze maakte met Honeyhoney, geen geringe prestatie. Erwin Zijleman
