Emma Ruth Rundle houdt van contrast en heeft na het stevige May Our Chambers Be Full nu juist een uiterst ingetogen album afgeleverd. Het is een wereld van verschil die wat mij betreft uitvalt in het voordeel van het deze week verschenen Engine Of Hell. Emma Ruth Rundle heeft wederom een aardedonker album gemaakt, maar de kracht komt dit keer niet uit de zware metalen, maar uit de stilte. Emma Ruth Rundle had dit keer genoeg aan zeer bescheiden middelen, maar de impact van haar songs is enorm. Engine Of Hell is zeker geen album om vrolijk van te worden, maar op een kille herfstavond is het een intieme en wonderschone soundtrack.
De Amerikaanse muzikante Emma Ruth Rundle was sinds haar geweldige debuut Some Heavy Ocean uit 2014 een vaste gast op deze BLOG, maar met het vorig jaar verschenen May Our Chambers Be Full kon ik toch niet overweg. Het samen met de metalband Thou gemaakte album klonk wel erg donker of zelfs duister. Nu ben ik daar op zich niet bang voor, al is het maar omdat ook de andere albums van Emma Ruth Rundle zeker niet opvallen door hun zonnige karakter.
Ik haakte bij May Our Chambers Be Full vooral af omdat de stem van de Amerikaanse muzikante bijna volledig ondersneeuwde of juist verzoop in het gitaargeweld van Thou, waardoor ik het persoonlijk geen Emma Ruth Rundle album meer vond (en dat in tegenstelling tot On Dark Horses, waarop het geluid ook al behoorlijk stevig was). Daar sta ik vast niet alleen in, al kreeg het album verrassend positieve recensies en zag ik het album zelfs terug in een aantal jaarlijstjes.
Ik ben persoonlijk blij dat de gitaarmuren van Thou schitteren door afwezigheid op het deze week verschenen Engine Of Hell. Het nieuwe album van Emma Ruth Rundle is in muzikaal opzicht zo ongeveer het tegenovergestelde van zijn voorganger. De instrumentatie is dit keer uiterst sober of zelfs Spartaans te noemen en bestaat uit niet veel meer dan akoestische gitaar, piano en hier en daar een verdwaalde strijker.
Emma Ruth Rundle keert hiermee deels terug naar het geluid van haar eerste twee albums, al waren die in de meeste tracks voller ingekleurd dan Engine Of Hell en was de zang ook met enige regelmaat een stuk zwaarder aangezet dan op haar nieuwe album. De zang van Emma Ruth Rundle is op haar nieuwe album vooral zacht en ingetogen, wat het album voorziet van een bijzondere lading en een intieme sfeer.
Zoals de titel doet vermoeden is ook Engine Of Hell geen album om heel vrolijk van te worden. De klanken op het album zijn donker tot aardedonker en toveren beelden op het netvlies van donkere bossen of verlaten steden. Emma Ruth Rundle voegt met haar stem en de wijze waarop ze haar teksten voordraagt nog flink wat melancholie toe aan het album, dat het hierdoor vooral goed doet op donkere en bij voorkeur wat kille en regenachtige avonden.
Op haar nieuwe album zet Emma Ruth Rundle slechts bescheiden middelen in, maar haar boodschap komt keihard aan. Door de sobere maar ook bezwerende instrumentatie komt de zang, veel meer dan op de vorige albums, direct binnen en zijn de donkere teksten van Emma Ruth Rundle goed te verstaan.
Muziekliefhebbers die veel last hebben van de vallende blaadjes buiten, hoeven niet te beginnen aan het toch vaak wat weemoedig of zelfs beangstigend klinkende album en ik merk dat ik zelf ook lang niet altijd in de stemming ben voor alle melancholie op Engine Of Hell, maar zo op zijn tijd is het uiterst sobere nieuwe album van Emma Ruth Rundle een indrukwekkend album, dat een grauwe herfstdag voorziet van een passende soundtrack.
Emma Ruth Rundle heeft haar muziek op haar nieuwe album teruggebracht tot de essentie en laat horen dat ze zonder al het gitaargeweld van haar vorige album makkelijk overeind blijft. Er zijn er maar weinig die dit kunnen, maar Emma Ruth Rundle doet het op indrukwekkende wijze. Erwin Zijleman
Engine Of Hell van Emma Ruth Rundle is verkrijgbaar via de Mania webshop:
De muziek van Emma Ruth Rundle is ook verkrijgbaar via de bandcamp pagina van de Amerikaanse muzikante: https://emmaruthrundle.bandcamp.com/album/engine-of-hell.