Ik moet eerlijk toegeven dat ik EERA al weer bijna vergeten was, maar wat was haar debuut Reflection Of Youth vier jaar geleden een leuk album. Het was een album dat me aan van alles en nog wat deed denken, maar dat uiteindelijk toch een lekker eigenwijs geluid liet horen. Op Speak herhaalt EERA dit kunstje, op een album dat deels voortborduurt op het goed ontvangen debuut en deels mijlenver is verwijderd van dit debuut. Dat laatste is vooral de verdienste voor de bak elektronica die de Noorse muzikante dit keer heeft ingezet. Speak klinkt hierdoor grootser en meeslepender dan zijn voorganger, maar ik hoor gelukkig ook nog steeds het ruwe en intieme van het debuut.
Ik was vier jaar geleden flink onder de indruk van Reflection Of Youth van EERA. Het debuutalbum van het alter ego van de Noorse muzikante Anna Lena Bruland liet een fris en avontuurlijk geluid horen. Aan de ene kant bewoog Reflection Of Youth zich kris kras door het volledige oeuvre van PJ Harvey, maar het had af en toe ook wel wat van Lana Del Rey en EERA klonk bovendien hier en daar als een echte Scandinavische ijsprinses.
Uiteindelijk sleepte ik er in mijn recensie van het album nog veel meer vergelijkingsmateriaal bij, variërend van Jeff Buckley, Cat Power en The Cocteau Twins tot een beetje Riot Grrrl, wat van Kate Bush en een beetje Beth Gibbons. Dat is prachtig vergelijkingsmateriaal voor een debuutalbum en ik voorspelde EERA dan ook een grote toekomst.
Anna Lena Bruland heeft de tijd genomen voor haar tweede album. De Noorse muzikante verruilde Londen voor Berlijn en ging de afgelopen jaren vooral op zoek naar zichzelf. Op Speak klinkt EERA zelfverzekerder, al was haar overtuigende debuutalbum wat mij betreft ook geen reden voor onzekerheid. De lange periode tussen Reflection Of Youth en Speak was voor de liefhebbers voor de muziek van EERA vervelend, maar het heeft de Noorse muzikante wel de tijd geboden om zich muzikaal te ontwikkelen.
Speak is een logisch vervolg op het debuutalbum van EERA, maar het is ook een album dat flink anders klinkt en een aantal indrukwekkende stappen zet. Direct vanaf de eerste noten hoor je de door postpunk beïnvloede gitaarlijnen die ook op het debuut van EERA te horen waren en duiken flarden PJ Harvey en Scandinavische ijsprinsessen op.
Aan de andere kant hoor je ook direct dat EERA op Speak heeft gekozen voor een veel voller geluid, dat uit meerdere lagen bestaat. Aan de vaak wat elementaire gitaarlijnen zijn meerdere lagen elektronica toegevoegd en ook de stem van Anna Lena Bruland komt in meerdere lagen uit de speakers.
Het is een geluid dat wel wat doet denken aan de shoegaze en dreampop uit de jaren 90, maar het knappe van de muziek van EERA is dat het muziek is die aan de ene kant groots, dromerig en meeslepend is en aan de andere kant klein, ruw en intiem. Net als op haar debuutalbum maakt de Noorse muzikante ook nog eens muziek die alle kanten op schiet, maar die op een of andere manier t ook consistent klinkt.
Ik moest wel wat wennen aan de wolken elektronica die voorbij drijven op Speak, maar na enige gewenning valt alles op zijn plek en maakt EERA minstens net zoveel indruk als met haar debuutalbum vier jaar geleden en wat mij betreft zelfs meer. In muzikaal opzicht is Speak veelkleuriger en in vocaal opzicht is het nieuwe album beter dan het debuut van EERA.
De Noorse muzikante is er verder in geslaagd om een eigenzinnig geluid te behouden, maar ook verder door te ontwikkelen. Reflection Of Youth kreeg ondanks een aantal hele positieve recensies niet overdreven veel aandacht en ook de aandacht voor Speak is tot dusver helaas beperkt. Het is zonde, want ook met album nummer twee laat Anne Lena Bruland weer horen dat ze veel te bieden heeft en dat ze zich vrij makkelijk weet te onderscheiden van de talloze collega muzikanten die zich momenteel bewegen in de genres die ze als EERA aanpakt. Erwin Zijleman
De muziek van EERA is ook verkrijgbaar via de bandcanp pagina van de Noorse muzikante: https://eeramusic.bandcamp.com.