Het blijft opletten wanneer het gaat om het oeuvre van Shelby Lynne, want albums kunnen zomaar opduiken en helaas ook zomaar verdwijnen. Het soulvolle The Healing verdween van de aardbodem vorig jaar, maar we kregen het nog mooiere The Servant er voor terug. Op The Servant vertolkt Shelby Lynne een aantal spirituele songs, waardoor het album een flinke gospel injectie heeft gekregen. De instrumentatie is uiterst sober met een hoofdrol voor fraai snarenwerk, een mannelijk gospelkoortje zorgt voor de vocale accenten, maar het is ook dit keer Shelby Lynne zelf die de show steelt met haar geweldige stem, die nog altijd behoort tot de mooiste stemmen in het genre. Indrukwekkend weer.
De muzikale carrière van Shelby Lynne is vooralsnog een opvallende. De Amerikaanse muzikante maakte aan het eind van de jaren 80 en in de eerste helft van de jaren 90 een aantal typische Nashville 'contemporary country' albums die nauwelijks werden opgemerkt, maar werd zeer warm onthaald door liefhebbers van Amerikaanse rootsmuziek en muziekliefhebbers met een bredere smaak, toen in 1999 haar album I Am Shelby Lynne verscheen.
Het album werd vergeleken met het legendarische album dat Dusty Springfield aan het eind van de jaren 60 in Memphis maakte en werd terecht overladen met superlatieven. Shelby Lynne imponeerde op I Am Shelby Lynne met haar geweldige stem en met songs die binnen de Amerikaanse rootsmuziek een breed palet bestreken.
I Am Shelby Lynne had de start van een grootse carrière moeten zijn, maar Shelby Lynne verspeelde een groot deel van haar krediet twee jaar later met het beschamend zwakke Love, Shelby. Sindsdien is het helaas vallen en opstaan voor de Amerikaanse muzikante, zeker wanneer het gaat om de aandacht voor haar muziek.
Dat heeft niets te maken met de kwaliteit van haar albums, want sinds het zwakke Love, Shelby uit 2001, tekende Shelby Lynne voor een serie geweldige albums, waarvan Suit Yourself uit 2005 en Just A Little Lovin’ uit 2008 mijn persoonlijke favorieten zijn, al doen de andere albums hier nauwelijks voor onder.
In het tweede decennium van het huidige millennium verslapte de aandacht voor de muziek van Shelby Lynne helaas wederom, maar dankzij het samen met haar zus Allison Moorer gemaakte Not Dark Yet en de zeer positieve recensies voor haar titelloze album uit 2020 stond ze uiteindelijk toch weer in de spotlights.
Het blijft zoals gezegd vallen en opstaan wanneer het gaat om de aandacht voor de muziek van Shelby Lynne, want het ook in 2020 verschenen The Healing werd alleen digitaal uitgebracht, maar verdween net zo snel als het album gekomen was. Zonde, want The Healing liet horen dat Shelby Lynne een geweldige soulzangeres is. Dat laat ze gelukkig ook weer horen op het vorig jaar uitgebrachte The Servant, dat vooralsnog nauwelijks aandacht heeft gekregen en hierdoor bijna aan mijn aandacht was ontsnapt.
Waar The Healing vooral een soulalbum was, is The Servant een soul- en gospelalbum. Shelby Lynne nam voor haar nieuwe album tien spirituele songs op, waaronder klassiekers als Amazing Grace, When The Saints Go Marching In en Wayfaring Stranger. Dat lijken platgetreden paden, maar Shelby Lynne weet er wel raad mee.
The Servant is een behoorlijk sober album. De band die Shelby Lynne bijstaat speelt voor het overgrote deel subtiel, waardoor de instrumentatie fraai wordt gedomineerd door wat rauwe en bluesy klinkende gitaarlijnen. Het klinkt ruw en elementair, maar dat is precies wat de vertolkingen van Shelby Lynne nodig hebben.
Hier en daar wordt de stem van Shelby Lynne fraai ondersteund door een mannelijk gospelkoortje, maar het meeste vocale vuurwerk komt toch van de Amerikaanse muzikante zelf. Shelby Lynne laat op The Servant nog maar eens horen dat ze moet worden gerekend tot de beste zangeressen die momenteel binnen de Amerikaanse rootsmuziek actief zijn, iets dat overigens ook geldt voor haar zus Allison Moorer.
Shelby Lynne vertolkt de spirituele songs op The Servant met heel veel soul en zeggingskracht en is in de kleine veertig minuten die het album duurt meer dan eens goed voor kippenvel. Laten we hopen dat dit album niet zo snel verdwijnt als zijn voorganger, want The Servant is wat mij betreft een volgend hoogtepunt in haar zo boeiende oeuvre, dat echt nog veel meer aandacht verdient. Erwin Zijleman