Bert Dockx speelt in een aantal Belgische bands, maar de muzikant uit Antwerpen had ook nog tijd voor een soloalbum. Het is een soloalbum dat de luisteraar in een bijzondere stemming brengt. De songs op het album zijn deels instrumentaal en naast eigen werk bevat Safe ook twee bijzondere covers. Bert Dockx kan bijna verstilde muziek maken, maar de Belgische muzikant tekent ook voor indrukwekkende spanningsbogen. De instrumentatie bestaat uit meerdere lagen, zit vol met invloeden en wordt gedomineerd door subtiel, maar werkelijk wonderschoon gitaarspel dat alle kanten op kan. Safe is een prachtig album waarop je maar nieuwe dingen blijft horen.
Bert Dockx is een geschoold jazzmuzikant, maar ik ken hem tot dusver vooral van zijn band Flying Horseman, die inmiddels goed is voor een interessant stapeltje albums. Hiernaast maakt de Belgische muzikant deel uit van de bands Dans Dans en Ottla, die wat meer jazz georiënteerde muziek maken, en maakte hij een paar jaar geleden een interessant soloalbum met covers (Transit). Deze week keert Bert Dockx terug met een nieuw soloalbum en Safe is een prachtalbum.
Safe bevat zeven tracks en voor deze tracks heeft de Belgische muzikant bijna 47 minuten nodig. Het zijn deels instrumentale tracks en ook dit keer vertolkt Bert Dockx deels songs van anderen. Naast prachtig ingetogen vertolkingen van Pale Blue Eyes van The Velvet Underground en Lonely Woman van Ornette Coleman bevat Safe dit keer voornamelijk eigen werk en het is fascinerend werk.
Openingstrack Pit opent met subtiele maar bijzonder fraaie gitaarlijnen en wat ingetogen zang, maar in de bijna negen minuten die de track duurt, wordt de spanning steeds verder opgebouwd en wordt het geluid steeds iets voller. Het begint met overdrijvende wolken synths, maar uiteindelijk gaat ook het gitaarwerk helemaal los en laat Bert Dockx horen dat hij niet alleen een meester is in het bouwen van hoge spanningsbogen, maar ook een geweldig gitarist.
Verder is direct vanaf de openingstrack duidelijk dat de Belgische muzikant muziek maakt die niet heel makkelijk in een hokje is te duwen. In de openingstrack duiken flink wat invloeden uit de psychedelica op, maar hier en daar hoor ik ook folky fragmenten, terwijl de wijze waarop de spanning wordt opgebouwd weer doet denken aan de wat toegankelijkere postrock.
Ik ben normaal gesproken helemaal niet zo gek op instrumentale tracks, maar ook zonder vocalen houdt Bert Dockx de aandacht makkelijk vast en slaagt hij er niet alleen in om spannende muziek te maken, maar overtuigt hij ook met wonderschoon en verrassend veelkleurig gitaarwerk. Het zorgt ervoor dat de instrumentale tracks net zo interessant en avontuurlijk zijn als de tracks met zang.
Alle songs op het album hebben in eerste instantie een rustgevende uitwerking op de luisteraar, maar een stemmingswisseling hangt continu in de lucht. Deze stemmingswisseling blijft in de wat meer verstilde songs op het album uit, maar ook in deze songs hangt er een bijzondere spanning in de lucht.
Naarmate het album vordert sleept de muzikant uit Antwerpen er steeds meer invloeden bij. Safe klinkt soms bluesy en soms jazzy, maar over het algemeen vloeien invloeden naadloos in elkaar over. Bert Dockx maakte Safe voor een belangrijk deel zelf, maar hier en daar wordt hij bijgestaan door leden van zijn bands, die het geluid verrijken met onder andere extra vocalen en bijzonder fraaie blazers in de slottrack Lonely Woman.
Safe is een intiem en sfeervol album, dat bij mij het best tot zijn recht komt bij beluistering met de koptelefoon. Bij beluistering met de koptelefoon duiken steeds meer fraaie details op in de instrumentatie en hoor je hoe de Belgische muzikant op fraaie en knappe wijze een eigen muzikaal universum creëert. Een subtiel album als Safe sneeuwt in deze hectische tijden waarschijnlijk makkelijk onder, maar gun jezelf de intimiteit, subtiliteit en schoonheid van dit bijzondere album. Erwin Zijleman
De muziek van Bert Dockx is ook verkrijgbaar via de bandcamp pagina van de Belgische muzikant: https://bertdockx.bandcamp.com/album/safe.