Met HERO haalde Maren Morris in 2016 mijn jaarlijstje en schaarde ik haar onder de grote beloften van de country(pop). Zonder producer busbee klonk ze drie jaar later helaas een stuk minder overtuigend. GIRL had zijn momenten, maar was toch wat te veel lichtvoetige pop en te weinig country. Op het wederom door Greg Kurstin geproduceerde Humble Quest valt alles gelukkig weer de goede kant op. Country en pop zijn dit keer meer in balans, de productie is prachtig en de songs van Maren Morris graven niet alleen dieper, maar worden ook met meer gevoel vertolkt. Als lid van The Highwomen is Maren Morris de belofte al een tijdje voorbij, wat nog eens wordt onderstreept met dit prima album.
Na HERO uit 2016 en GIRL uit 2019 is Humble Quest het derde album van de Amerikaanse muzikante Maren Morris, althans wanneer we de drie albums die ze in haar tienerjaren maakte maar even vergeten. Met name het debuutalbum van de muzikante die werd geboren in Dallas, Texas, beviel me zeer. Op dit door de in 2019 overleden busbee (het alter ego van Michael James Ryan Busbee) geproduceerde album waren country en pop perfect in balans, net als dit op de eerste drie albums van Kacey Musgraves het geval was.
HERO vond ik uiteindelijk zelfs goed genoeg voor mijn jaarlijstje over 2016, maar opvolger GIRL beviel me wat minder. Op haar tweede album sloeg de muziek van Maren Morris, die op dat moment ook was toegetreden tot de ‘supergroep’ The Highwomen, wat mij betreft net wat te ver door richting pop. GIRL had zeker zijn momenten, maar over de hele linie vond ik het door Greg Kurstin geproduceerde album, die het werk van busbee af mocht maken, toch een stuk minder dan het debuut van Maren Morris of haar werk met The Highwomen.
Deze week keert Maren Morris terug met haar derde album en krijgen we een antwoord op de vraag of de Amerikaanse muzikante kiest voor de country of de pop. Het antwoord is dat Maren Morris op Humble Quest terugkeert naar de perfecte balans tussen country en pop van haar debuutalbum HERO. Het was een balans die prachtig werd bewaakt door producer busbee, die nog steeds wordt gemist.
Maren Morris deed, net als voor haar vorige album, een beroep op topproducer Greg Kurstin, die op Humble Quest een stevige vinger in de pap heeft en niet alleen tekent voor de productie, maar ook flink wat instrumenten bespeelt en meeschreef aan een groot deel van de songs. Op GIRL was ik niet erg gecharmeerd van de productie van deze Greg Kurstin, die we niet alleen kennen als producer van onder andere Adele, Paul McCartney en Beck, maar ook als lid van het duo The Bird And The Bee. Op de productie van Humble Quest heb ik echter niet zoveel aan te merken. Integendeel zelfs, het album klinkt prachtig en bevat een aangename jaren 70 vibe.
Op Humble Quest verwerkt Maren Morris over het algemeen gelijke delen pop en country in haar songs, al slaat de balans soms wat door richting country of juist richting pop. Humble Quest is daarom minder geschikt voor rootspuristen, maar muziekliefhebbers met een zwak voor goed gemaakte countrypop hebben aan het nieuwe album van Maren Morris echt een prima album.
Zowel de productie als de instrumentatie klinken zeer verzorgd en met name de songs met net wat meer invloeden uit de Amerikaanse rootsmuziek klinken prachtig. Maren Morris heeft, samen met flink wat aansprekende songwriters uit de Nashville scene, een serie prima songs geschreven en ze is ook nog eens een uitstekend zangeres, met een stem die gemaakt is voor de countrypop.
Vergeleken met voorganger GIRL zijn op Humble Quest niet alleen country en pop meer in balans, maar laat Maren Morris bovendien meer diepgang en meer emotie horen. Op basis van HERO voorspelde ik Maren Morris in 2016 een grote toekomst. De belofte maakte ze op GIRL wat mij betreft niet waar, maar het succes kwam desondanks. Op haar nieuwe album maakt Maren Morris ook de artistieke belofte waar met een album dat vooral niet te vroeg moet worden afgeserveerd als popalbum. Erwin Zijleman
