Ik ben geen groot R&B kenner, waardoor het vinden van de betere albums in het genre vaak een toevalstreffer is. Ik beperkt me over het algemeen tot de wat avontuurlijkere albums in het genre, wat lastig te doorgronden albums als het uitvoerige bejubelde album van L’Rain kan opleveren, maar dat het ook anders kan laat Fana Hues horen op haar tweede album flora + fana. Het is een album dat, zeker voor R&B begrippen, verrassend subtiel in ingekleurd en ook de zang op het album is niet zo uitbundig als in het genre gebruikelijk is. De muziek van Fana Hues is ook nog eens verrassend toegankelijk, maar ondertussen steekt het allemaal razend knap in elkaar, waardoor flora + fana steeds interessanter wordt.
Ik ben op zijn minst selectief wanneer het gaat om het oppakken van nieuwe albums in het R&B genre, maar nadat ik albums van onder andere Solange, Janelle Monáe, Tirzah, Cleo Sol, Jamila Woods, Amel Larrieux en Kelela heb bejubeld en in een aantal gevallen zelfs (hoog) liet opduiken in mijn jaarlijstjes, is niet langer vol te houden dat ik geen liefhebber ben van R&B, zoals ik in het verleden vaak heb beweerd. Nu heb ik R&B bij voorkeur wel wat avontuurlijker dan in de mainstream van het genre, waarvoor we bij de bovengenoemde dames zeker aan het juiste adres zijn.
Aan het lijstje met mijn favoriete R&B muzikanten kan ik nu Fana Hues toevoegen, want het onlangs verschenen flora + fana is een uitstekend album. Fana Hues debuteerde aan het eind van 2020 veelbelovend met het album Hues, maar flora + fana vind ik nog een stuk overtuigender. Het is een album dat op Allmusic.com het etiket “alternative R&B” krijgt opgeplakt, maar zo alternatief is de R&B van de muzikante uit Los Angeles nu ook weer niet.
Het tweede album van Fana Hues is een zeer toegankelijk album dat een voorkeur heeft voor betrekkelijk ingetogen en wat lome en dromerige R&B. Op flora + fana kiest de Amerikaanse muzikante niet voor zwaar aangezette beats en ook voor vocale capriolen ben je bij Fana Hues vooral aan het verkeerde adres. Het levert een album op dat bijzonder lekker in het gehoor ligt en dat ook zeker in de smaak zal vallen bij liefhebbers van zwoele soulmuziek.
Toch is Fana Hues zeker geen doorsnee R&B muzikante. Zeker wanneer de instrumentatie op flora + fana wat elektronischer en ruimtelijker of zelfs zweveriger klinkt, heeft de R&B van de Amerikaanse muzikante iets psychedelisch, maar Fana Hues kan ook overweg met funky klanken, waardoor ze, zeker vergeleken met de gemiddelde R&B muzikant, een breed palet bestrijkt.
Wanneer de synths domineren in de instrumentatie op flora + fana klinkt het album voorzichtig onderkoeld, maar over het algemeen genomen is het tweede album van Fana Hues een warm en zwoel album. Het klinkt allemaal buitengewoon lekker op de achtergrond, maar flora + fana is een album dat het verdient om met volledige aandacht en bij voorkeur met een goede koptelefoon te worden beluisterd.
Zeker wanneer de instrumentatie bij vluchtige beluistering behoorlijk Spartaans of zelfs bijna minimalistisch is, zijn veel mooie details verstopt in de muziek op het album. Juist in de wat soberder ingekleurde songs op het album hoor je bovendien hoe mooi de stem van Fana Hues is. De muzikante uit Los Angeles zingt een groot deel van de tijd fluisterzacht en dat is een verademing vergeleken met al die schreeuwerige R&B zangeressen die vooral voluit zingen en continu goochelen met stembuiginkjes.
Fana Hues doet dat gelukkig niet aan, maar zoekt de kracht en schoonheid in subtiliteit. Zowel de instrumentatie als de zang op flora + fana is behoorlijk subtiel, maar dit voorziet de muziek van Fana Hues ook van een bijzondere onderhuidse spanning. Ik noemde hierboven al een groot aantal smaakmakers binnen de wat meer avontuurlijke R&B. Fana Hues schaart zich met haar tweede album onder deze smaakmakers en doet dit met een album dat ook nog eens verrassend toegankelijk is, wat knap is. Erwin Zijleman
De muziek van Fana Hues is ook verkrijgbaar via de bandcamp pagina van de Amerikaanse muzikante: https://fanahues.bandcamp.com/album/flora-fana.