De Britse kwaliteitskrant The Guardian reserveerde in haar halfjaarlijstje een plek voor Marchita van Silvana Estrada en daar valt niets op af te dingen. De Mexicaanse singer-songwriter heeft haar tweede album werkelijk prachtig en verrassend veelzijdig ingekleurd en tekent voor intieme songs over een verloren liefde. Ze vertolkt deze songs met zoveel gevoel dat kippenvel niet te onderdrukken is. Marchita is een heerlijk album voor warme zomerdagen, maar uiteindelijk is een topalbum als dit er een voor alle seizoenen. Mexicaanse muziek krijgt niet veel aandacht in Nederland, maar Marchita van Silvana Estrada is een album van een bijzondere schoonheid.
Nog een mooie tip uit het halfjaarlijstje van The Guardian: Marchita van Silvana Estrada. Silvana Estrada is een Mexicaanse multi-instrumentalist en singer-songwriter, die opgroeide op een streng dieet van traditionele Mexicaanse muziek op het Mexicaanse platteland. Ze kwam al op jonge leeftijd in aanraking met de grote variëteit aan snareninstrumenten die haar ouders maakten en leek in eerste instantie te kiezen voor de jazz en niet voor de traditionele Mexicaanse muziek. Op Marchita zijn invloeden uit de jazz absoluut hoorbaar, maar Silvana Estrada is haar muzikale wortels niet vergeten op haar tweede album.
Ik ben zelf absoluut niet thuis in de Mexicaanse muziek, maar Marchita van Silvana Estrada is een album dat bijzonder makkelijk verleidt. Dat doet de Mexicaanse muzikante in eerste instantie met haar zang. Silvana Estrada beschikt over een mooi en zeer karakteristiek stemgeluid, maar ze zingt met ook heel gevoel en passie, waardoor de songs op het tweede album van de Mexicaanse muzikante zich bijzonder makkelijk opdringen. Silvana Estrada kan prachtig ingetogen zingen, maar kan de noten ook uit haar tenen halen, wat haar vooral sober ingekleurde songs voorziet van de nodige dynamiek.
Ondanks al het gevoel en de Spaanstalige teksten is Marchita ook voor westerse oren een behoorlijk toegankelijk album. De folky songs op het album liggen lekker in het gehoor en doen het uitstekend op de achtergrond op de zomerse dagen van het moment, maar de muziek van Silvana Estrada is het mooist wanneer je er met volledige aandacht naar luistert.
In vocaal opzicht is Marchita een indrukwekkend album, maar ook in muzikaal opzicht legt de Mexicaanse muzikante de lat hoog. Marchita is een vooral sober ingekleurd album, maar het is ook een album dat rijkelijk is versierd met mooie en bijzondere details. Silvana Estrada kan uitstekend uit de voeten met slechts een akoestische gitaar als begeleiding, maar de bijdragen van onder andere piano, blazers en strijkers kleuren de sobere basis zeer fraai in en zorgen bovendien voor de nodige variatie op het album.
Marchita is ook nog eens een album dat overloopt van melancholie. Mijn ooit opgedane kennis van het Spaans is inmiddels volledig weggezakt zodat ik niets kan zeggen over de naar verluidt poëtische teksten van de Mexicaanse muzikante, maar dat Marchita een album is over een verloren liefde voel je ook zonder begrip van het Spaans feilloos aan.
Marchita van Silvana Estrada doet me wel wat denken aan het vorig jaar verschenen SEIS van de Chileense muzikante Mon Laferte, die zich voor dit album liet inspireren door de traditionele Mexicaanse muziek waarmee Silvana Estrada opgroeide. De muziek van de Mexicaanse singer-songwriter komt absoluut tot leven bij de temperaturen van het moment, maar ik kan me nu al voorstellen hoe Marchita koude en donkere winteravonden gaat verwarmen.
Het tweede album van Silvana Estrada is ook een uitstekend album voor een goede koptelefoon, want zowel in muzikaal, vocaal als productioneel opzicht is Marchita een kunststukje. Ik luister zoals gezegd nauwelijks naar Mexicaanse muziek of Latijns-Amerikaanse muziek in het algemeen, maar het werkelijk wonderschone album van Silvana Estrada had ik toch niet graag gemist. Erwin Zijleman