In 1988 was er opeens de Britse band Fairground Attraction, die in eerste instantie aandacht trok met de aanstekelijke single Perfect, maar hierna op haar debuutalbum The First Of A Million Kisses liet horen dat het nog veel beter kon. Het was deels de verdienste van de nostalgische songs vol invloeden en het bijzonder aangename akoestische geluid op het album, maar het was vooral de geweldige stem van de zangeres van de band die indruk maakte. Die zangeres, Eddi Reader, zou de band na het debuutalbum verruilen voor een carrière als solomuzikant, maar zo goed op The First Of A Million Kisses, dat ook bijna 35 jaar later nog geweldig klinkt, zou het helaas nooit meer worden.
De Schotse singer-songwriter Eddi Reader begon aan het begin van de jaren 90 aan een solocarrière, die inmiddels een flinke stapel albums heeft opgeleverd. Het zijn albums die zeker niet allemaal memorabel zijn, maar er zitten een aantal uitstekende albums tussen, waarvan het titelloze album uit 1994 en Driftwood uit 2002 mijn persoonlijke favorieten zijn. Mijn favoriete album waarop Eddi Reader de hoofdrol speelt is echter zonder enige twijfel The First Of A Million Kisses, het debuutalbum van haar band Fairground Attraction uit 1988.
De Britse band zou uiteindelijk blijven steken op twee albums, maar bij de release van het zwakke Any Fond Kiss in 1990 had Eddi Reader de band al verlaten voor haar solocarrière. Het debuutalbum van Fairground Attraction blijft echter een fantastisch album, dat de tand des tijds ook nog eens verrassend goed heeft doorstaan.
Fairground Attraction brak in 1988 door met de aanstekelijke single Perfect, maar ik vind nagenoeg alle andere tracks op The First Of A Million Kisses beter dan de succesvolle single. The First Of A Million Kisses vertrouwt stevig op de stem van Eddi Reader, die op het debuutalbum van Fairground Attraction echt geweldig zingt. De Schotse muzikante zingt met veel gevoel en expressie, maar varieert ook eindeloos met haar stem, die bijzonder krachtig en uitbundig kan klinken, maar die ook ingetogen en gevoelig kan zijn.
Het is de zang die het debuutalbum van de band zo goed maakt, maar ook in muzikaal opzicht is The First Of A Million Kisses dik in orde. De band heeft haar debuutalbum voorzien van een akoestisch geluid dat uiteenlopende invloeden verwerkt, waaronder invloeden uit de folk, country, jazz, gipsy en cajun. Het zijn invloeden die bovendien van ver voor 1988 stammen, wat het album een nostalgisch tintje geeft.
De band beperkt zich zelf tot gitaren, waaronder de Mexicaanse guitarron, en drums, maar gastmuzikanten kleuren de muziek van Fairground Attraction fraai in met onder andere accordeon, piano, mandoline en klarinet. Het zijn klanken die het goed doen bij wat hogere temperaturen, maar als de temperatuur buiten daalt, verwarmt het debuutalbum van Fairground Attraction op aangename wijze de ruimte.
De muziek op The First Of A Million Kisses klinkt wat nostalgisch en ook de songs op het album lijken weggelopen uit andere tijden, zeker wanneer de muziek van Fairground Attraction wat theatraal of cabaretesk klinkt. Hoe Fairground Attraction op haar debuutalbum ook klinkt, altijd is er de fascinerende stem van Eddi Reader, die zich soepel beweegt langs de mooie, warme en zonnige akoestische klanken op het album en bij mij met grote regelmaat goed is voor kippenvel.
Met haar debuutalbum leek Fairground Attraction verzekerd van een prachtige toekomst, maar de band viel al uit elkaar voor het de vruchten kon plukken van het succes van het debuutalbum. Het is achteraf bezien best triest, zeker als je je beseft dat ook de solocarrière van Eddi Reader de torenhoogte belofte van The First Of A Million Kisses nooit helemaal heeft waargemaakt. Het was even geleden dat ik het album had beluisterd, maar het had me direct weer te pakken en is inmiddels een trouwe muzikale metgezel op de eerste herfstavonden van 2022. Erwin Zijleman