De carrière van de Amerikaanse singer-songwriter Alela Diane kwam een kleine twintig jaar geleden wat moeizaam van start, maar inmiddels weten we dat ieder nieuw album van een zeer hoge kwaliteit is. Het geldt ook weer voor het deze week verschenen Looking Glass, dat gemaakt werd met een topproducer en een aantal topmuzikanten. Desondanks is het Alela Diane zelf die de aandacht opeist met intieme en persoonlijke songs en natuurlijk met haar prachtige stem, die de persoonlijke songs van de Amerikaanse muzikante met veel gevoel vertolkt. Alela Diane kan nog altijd uit de voeten met ingetogen folksongs, maar ook de rijker georkestreerde songs op het album komen hard binnen.
De Amerikaanse singer-songwriter Alela Diane debuteerde een kleine twintig jaar geleden met een in eigen beheer uitgebracht album (Forest Parade) dat helaas nauwelijks aandacht trok. De muzikante uit Nevada City, California, trok wat meer aandacht met haar officiële debuut, het oorspronkelijk in 2004 uitgebrachte, maar in 2006 opnieuw verschenen The Pirate’s Gospel, dat terecht zeer positieve kritieken kreeg.
De naam van Alela Diane begon echter nadrukkelijker rond te zingen nadat ze in 2008 als zangeres was te horen op het eerste en enige album van de gelegenheidsband Headless Heroes. Van deze band is sinds het prachtige The Silence Of Love helaas niets meer vernomen, maar de carrière van Alela Diane kwam na dit uitstapje goed van de grond.
Met The Pirate’s Gospel uit 2006, To Be Still uit 2009, About Farewell uit 2013 en Cusp uit 2018 heeft Alela Diane inmiddels vier uitstekende soloalbums op haar naam staan. Voor deze vier albums had de Amerikaanse muzikante wel flink wat tijd nodig, wat misschien de conclusie rechtvaardigt dat Alela Diane niet erg productief is.
Die conclusie moet echter direct wat genuanceerd worden, want ook het minialbum dat ze in 2009 maakte met Alina Hardin onder de naam Alela & Alina, het album van Alela Diane & Wild Divine uit 2011, het in 2015 verschenen Cold Moon dat ze maakte met collega folkie Ryan Francesconi (Joanne Newsom) en het vorig jaar verschenen live-album Live At The Map Room moeten tot haar oeuvre worden gerekend. Feit blijft dat we al sinds het begin van 2018 wachten op nieuw studiowerk van de Amerikaanse muzikante, maar dit wachten wordt deze week beloond met de release van Looking Glass.
De inmiddels al een aantal jaren vanuit Portland, Oregon, opererende muzikante stond op het intieme en persoonlijke Cusp ruim vier jaar geleden stil bij verschillende aspecten van het moederschap, variërend van de bijzondere ervaring van het moeder worden tot de relatie met haar eigen moeder en de bevallingscomplicaties die haar bijna het leven kostten.
Ook Looking Glass is weer een persoonlijk album dat nog altijd stil staat bij het moederschap, maar ook bij verloren en hervonden liefde, natuurrampen in de directe omgeving en zeker ook de verkoop van het huis dat Alela Diane kost van haar eerste royalties en waarin ze zoveel pieken maar ook dalen beleefde.
Looking Glass is prachtig geproduceerd door topproducer Tucker Martine en kent verder bijdragen van onder andere arrangeur Heather Woods Broderick en muzikanten Carl Broemel (My Morning Jacket), Scott Avett (The Avett Brothers) en Ryan Francesconi (Joanna Newsom).
Looking Glass klinkt prachtig en bij vlagen aangenaam vol, maar het is ook dit keer vooral de krachtige maar ook emotievolle stem van Alela Diane die de meeste indruk maakt. De muzikante Portland vertolkt haar persoonlijke songs met veel gevoel en passie en de mooie stem van Alela Diane blijkt het ook nog eens prachtig te doen in de vollere en wat steviger aangezette orkestraties op het album.
Looking Glass is een logische volgende stap in het prachtige oeuvre van Alela Diane, maar, misschien mede door het lange wachten, ben ik nog wat extra onder de indruk van dit nieuwe album, dat me elf songs en veertig minuten lang in een wurggreep houdt. Dat Alela Diane inmiddels behoort tot de smaakmakers binnen de Amerikaanse rootsmuziek wordt steeds duidelijker. Erwin Zijleman
