Op basis van haar eerste twee EP’s was al duidelijk dat de Belgische muzikante Naima Joris een enorm talent is, maar While The Moon is nog een stuk beter en indrukwekkender dan ik had verwacht. Het debuutalbum van Naima Joris is subtiel maar werkelijk prachtig ingekleurd met accenten die het album steeds licht van kleur laten verspringen. Het past allemaal prachtig bij de in alle opzichten donkere tijden van het moment, maar While The Moon verwarmt ook op aangename wijze de ruimte. De muziek op het album is prachtig, maar de zang van Naima Joris is nog veel mooier. De stem van de Belgische muzikante doet vanaf de eerste noten van alles met je en wordt echt alleen maar mooier en indringender. Wat een album!
De Belgische band Isbells blijkt een voedingsbodem voor geweldige zangeressen. Na de inmiddels terecht uitvoerig geprezen Chantal Acda heeft immers ook de Belgische zangeres Naima Joris een plekje op de achtergrond bij Isbells definitief verruild voor een plek in de spotlights.
Naima Joris, de dochter van de Belgische jazzmuzikant Chris Joris, maakte vorig jaar en eerder dit jaar diepe indruk met twee prachtige EP’s. Op de eerste eerde ze op indringende wijze haar op veel te jonge leeftijd overleden zus, op de tweede de drie jaar geleden overleden singer-songwriter Daniel Johnston.
Op haar veertigste debuteert Naima Joris deze week met het album While The Moon. Op haar debuutalbum trekt de Belgische muzikante de lijn van haar eerdere EP's door. Ook de songs op While The Moon vallen op door een sobere maar zeer smaakvolle instrumentatie, die vooral jazzy aandoet. Ook de keuze voor zich langzaam voortslepende songs is niet nieuw, maar net als op de twee EP’s is het vooral de stem van Naima Joris die opzien baart.
De Belgische muzikante beschikt over een donkere en doorleefde stem, die je binnen een paar noten bij de strot grijpt. Het is een stem die herinneringen oproept aan de grote jazz- en blueszangeressen uit het verre verleden, maar ook de vergelijking met de het afgelopen jaar terecht bejubelde Lady Blackbird snijdt hout. Zowel de zang als de instrumentatie op While The Moon zijn bijna minimalistisch van aard, maar de impact van de muziek en de zang op het debuutalbum van Naima Joris is maximaal.
De Belgische muzikante staat tot dusver vooral bekend om behoorlijk donkere songs en ook die lijn trekt ze door op haar debuutalbum. Net als op haar eerste EP speelt de dood van haar zus op While The Moon een voorname rol, al is het maar omdat haar zus de teksten schreef voor twee van de tracks op het album. Ook de teksten van Naima Joris zelf zijn aan de donkere kant, maar ze vertolkt ze zo mooi, dat While The Moon ook een positief album is.
Het is een album dat het verdient om met volledige aandacht te worden beluisterd. De muzikanten die Naima Joris omringen hebben het album voorzien van een prachtig geluid. Het is een geluid waarin subtiele klanken domineren, maar iedere noot op het album is raak. Het is een geluid dat een wat desolate sfeer creëert, die me een paar keer deed denken aan Bowie’s zwanenzang Blackstar, maar die ook herinnert aan de muziek van bijvoorbeeld Billie Holiday en Nina Simone.
Iedere song op het album is weer voorzien van net wat andere details en ze zijn stuk voor stuk schitterend, wat je nog beter hoort wanneer je While The Moon met de koptelefoon beluistert. Ook de indringende zang van Naima Joris komt dan nog beter tot zijn recht. De Belgische muzikante zingt niet alleen met veel gevoel en doorleving, maar ook met veel precisie, waardoor de bijzondere instrumentatie en de prachtige zang fraai in balans zijn.
While The Moon van Naima Joris houdt je negen songs en veertig minuten lang in een wurggreep en maakt continu indruk. Met haar veertig levensjaren mag Naima Joris best een laatbloeier worden genoemd, maar haar levenservaring en het rijpen van haar stembanden hebben absoluut bijgedragen aan de kwaliteit van haar debuutalbum, dat voor een debuutalbum echt onwaarschijnlijk goed is. Dat de stemmige klanken op het album perfect passen bij het huidige seizoen vergroot de impact van het album nog wat verder. Zeer indrukwekkend. Erwin Zijleman
