Ik heb het nieuwe album van de Amerikaanse band Wild Pink de afgelopen maanden een paar keer snel beluisterd, maar het album bleef niet echt hangen en maakte ook geen onuitwisbare indruk. Bij een nieuwe poging naar aanleiding van een aantal jaarlijstjes was mijn ervaring opeens totaal anders. Sindsdien vind ik ILYSM niet alleen een zeer sfeervol album, maar ook een erg goed album. De instrumentatie op het album is zeer verzorgd, maar ook interessant en dat geldt ook voor de zang van John Ross, die zich incidenteel omringt met mooie vrouwenstemmen. Het zijn uiteindelijk de prima songs die het album ruim boven het maaiveld uit tillen.
Er zijn van die bands die er steeds maar weer in slagen om aan mijn aandacht te ontsnappen. De Amerikaanse band Wild Pink bracht afgelopen herfst met ILYSM haar vierde album uit en het is een album dat ik, mede door een stortvloed aan nieuwe releases, hooguit vluchtig heb beluisterd en dit ondanks een aantal zeer positieve recensies die me steeds weer op het spoor van het album hebben gezet. Het overkwam me eerder met het tweede en het derde album van de band, waardoor mijn relatie met de muziek van Wild Pink tot voor kort een hele ongelukkige was.
Na de genoemde zeer positieve recensies kwam ik ILYSM van Wild Pink de afgelopen weken ook tegen in een respectabel aantal jaarlijstjes, waardoor ik toch wat beter ben gaan luisteren naar de muziek van de band uit New York. Binnen Wild Pink draait veel om John Ross, die tekent voor de songs op ILYSM en naast gitaren en keyboards ook de zang op het album voor zijn rekening neemt.
De Amerikaanse muzikant wordt op het vierde album van Wild Pink bijgestaan door een aantal vaste bandleden, maar hij wist ook een aantal aansprekende gastmuzikanten te strikken voor het album, onder wie Samantha Crain, Julien Baker, J Mascis, Ryley Walker en Peter Silberman (Antlers).
ILYSM verscheen in de herfst en dat is een seizoen waarin het album prima past. Wild Pink kiest op haar vierde album immers vooral voor zeer sfeervolle klanken, die het uitstekend doen wanneer de zon onder is. Het zijn klanken die zich vrijwel onmiddellijk als een warme deken om je heen slaan, maar ILYSM is in muzikaal opzicht ook een interessant album.
De band en de gerekruteerde gastmuzikanten tekenen niet alleen voor warme en stemmige klanken met uiteraard een rol voor de pedal steel en een hoofdrol voor de piano, maar creëren ook een veelzijdig geluid, waarin voldoende ruimte is voor muzikaal avontuur. Dat avontuur mis je makkelijk wanneer je ILYSM snel en oppervlakkig beluistert.
Mede door de fluisterzachte zang en de verzorgde klanken klinken veel songs op het album direct bekend in de oren en lijken ze inwisselbaar tegen die van bands die in dezelfde vijver vissen, inclusief bands die vooral zouteloze pop maken. Het is misschien ook de reden dat ik het nieuwe album van Wild Pink een paar maanden geleden makkelijk liet liggen, maar luister wat beter en je hoort dat ILYSM zeker niet inwisselbaar is tegen de meeste andere albums in het genre.
In de instrumentatie worden keer op keer verrassende keuzes gemaakt, waardoor de songs op het album lang interessant blijven en eigenlijk alleen maar interessanter worden. De aangename stem van John Ross past prachtig bij de sfeervolle klanken op het album en onderscheidt zich makkelijk, zeker wanneer de Amerikaanse muzikant zich laat begeleiden door bijzondere vrouwenstemmen als die van Samantha Crain en Julien Baker.
Ik kan me nu niet meer voorstellen dat ik het album afgelopen herfst snel terzijde schoof, want ILYSM is een album vol prachtsongs. De een vind ik inmiddels nog mooier dan de ander, waardoor het vierde album van Wild Pink zo langzamerhand ook nadrukkelijk tegen mijn helaas al gepubliceerde jaarlijstje aan schuurt. Het album is met een speelduur van een uur wat aan de lange kant, maar het is een prachtig uur dat Wild Pink ons voorschotelt. Erwin Zijleman
De muziek van Wild Pink is ook verkrijgbaar via de bandcamp pagina van de Amerikaanse band: https://wildpink.bandcamp.com/album/ilysm.
