De Amerikaanse muziekcritici waren in 2018 lyrisch over Longwave van de band Bonny Doon. En terecht, want wat leverde de band uit Detroit een leuke en memorabele gitaarplaat af. Bonny Doon had de afgelopen jaren te maken met flink wat tegenslagen, maar daar is niets van te horen op Let There Be Music. Bonny Doon had van mij nog een Longwave mogen maken, maar dat is Let There Be Music zeker niet. Het nieuwe album van Bonny Doon is vooral een popplaat en het is er een met een jaren 70 vibe. Het is een album waar je vatbaar voor moet zijn, maar als je dat bent valt er toch weer veel te genieten op dit album, dat een aangenaam zomeralbum is, maar ook meer dan dat.
De tips die ik wekelijks vind op de sites van de muziekplatforms Paste en Pitchfork zijn soms verrassend, maar meestal kan ik wel redelijk voorspellen welke albums er uit gepikt gaan worden. Het verbaasde me in ieder geval niet dat Let There Be Music van de Amerikaanse band Bonny Doon werd geschaard onder de leukste albums van de afgelopen week. De Amerikaanse muziekcritici kwamen in 2018 immers superlatieven tekort bij het bespreken van Longwave, het tweede album van de band uit Detroit, Michigan.
Al die lof was volkomen terecht, want Longwave was een briljante gitaarplaat, waarop invloeden uit de countryrock, folkrock, lo-fi en psychedelica prachtig samenvloeiden. Longwave was een album waarop de zon uitbundig scheen, maar ook voor een incidentele donkere wolk was je bij de Amerikaanse band aan het juiste adres. Longwave was in de jaren 90 ongetwijfeld uitgegroeid tot een klassieker, maar in 2018 deed het album veel te weinig, zeker in Nederland waarin de naam Bonny Doon maar zelden viel.
Dat is vijf jaar later niet anders, want in Nederland lees ik tot dusver nog niets over Let There Be Music, dat gelukkig in de Verenigde Staten wel wordt opgepikt. Er zijn vijf jaren verstreken sinds het terecht bewierookte Longwave en het zijn zware jaren geweest voor de band. Meerdere bandleden kregen te maken met medisch ongemak en dan was er ook nog eens de coronapandemie, die het leven van een band lastig maakte. Lichtpuntje was de samenwerking met Waxahatchee, die Bonny Doon na het horen van Longwave direct rekruteerde als begeleidingsband.
En nu is er dan Let There Be Music, dat zeker niet klinkt als een herhalingsoefening, al had ik daar gezien het niveau van Longwave vrede mee gehad. Ook op Let There Be Music verwerkt Bonny Doon invloeden uit de countryrock en folkrock, maar invloeden uit de lo-fi en psychedelica hebben flink aan terrein verloren. Gitaren spelen nog altijd een belangrijke rol in de muziek van Bonny Doon, maar door de veel prominentere rol van piano en keyboards op Let There Be Music is het wat mij betreft geen typische gitaarplaat meer.
Op haar derde album heeft de muziek van de band uit Detroit bovendien een stevige popinjectie gekregen. De pop die de band heeft toegevoegd aan haar muziek komt niet uit het heden, want Let There Be Music heeft vaak een jaren 70 vibe. Invloeden komen ook zeker uit de 70s softpop, maar omdat de invloeden uit de Americana niet helemaal zijn verdwenen en Bonny Doon ook nog altijd een rockband is, zou ik Let There Be Music zeker geen 70’s popalbum durven noemen.
De nieuwe weg van Bonny Doon zal niet bij alle fans van het eerste uur in de smaak vallen, maar zelf ben ik niet vies van 70s pop en persoonlijk vind ik de popsongs op Let There Be Music behoorlijk verslavend. Het zijn popsongs die het uitstekend doen in het huidige seizoen, maar het zijn ook knap gemaakte popsongs die meer doen dan alleen vermaken.
Zeker in de zonnig ingekleurde popsongs met een hoofdrol voor de piano en een bijrol voor vrouwenstemmen lijkt Bonny Doon in niets meer op de band die vijf jaar geleden zoveel indruk maakte met Longwave, maar wat is het nog altijd een leuke band en wat verdient de band de aandacht van de Nederlandse muziekliefhebber. Erwin Zijleman
De muziek van Bonny Doon is ook verkrijgbaar via de bandcamp pagina van de Amerikaanse band: https://bonnydoon.bandcamp.com/album/let-there-be-music.