Het deze week verschenen album van Zach Bryan is mijn eerste kennismaking met de muziek van de Amerikaanse singer-songwriter. Het is een kennismaking die hij dankt aan de bijdrage van Kacey Musgraves, maar dit is slechts één van vele hoogtepunten op het titelloze album van de muzikant uit Philadelphia. Het is een album met een serie uitstekende songs die variëren van ingetogen tot uptempo en het is een album dat in muzikaal opzicht staat als een huis, maar de meeste indruk maakt Zach Bryan wat mij betreft met zijn stem, die de songs op het album voorziet van heel veel gevoel. Ik was direct onder de indruk van dit album, dat me inmiddels echt enorm dierbaar is.
Vanwege mijn zwak voor vrouwelijke singer-songwriters en muzikanten hou ik hun mannelijke collega’s aanmerkelijk minder goed in de gaten. Mijn belangrijkste reden om deze week te luisteren naar het titelloze nieuwe album van Zach Bryan waren dan ook de gastbijdragen van persoonlijke favorieten Sierra Ferrell en vooral Kacey Musgraves. Die bijdragen zijn prachtig, maar luisteren naar het nieuwe album van Zach Bryan maakte ook pijnlijk duidelijk dat ik door mijn gender bias fantastische albums mis.
Het titelloze album van Zach Bryan is immers niet zijn debuutalbum, maar is, een live-album niet meegerekend, al het vierde album van de muzikant die werd geboren in het Japanse Okinawa, opgroeide in Oklahoma en momenteel in Philadelphia woont. De Amerikaanse muzikant, die twee jaar geleden de Amerikaanse marine definitief verruilde voor een carrière in de muziek, maakte op zijn vorige albums indruk, maar zijn nieuwe album vind ik nog een stuk beter.
Het is een album dat opvallend begint met het voordragen van een gedicht dat wordt begeleid door subtiele akkoorden op de akoestische gitaar. De tweede track opent met de eerste noten van het Amerikaanse volkslied op de elektrische gitaar, maar hierna voert Zach Bryan het tempo op met stuwende ritmes, stevige gitaren, aanzwellende Mariachi trompetten en de met veel passie gezongen teksten.
De Amerikaanse muzikant schakelt makkelijk tussen uptempo en uiterst ingetogen passages en had me direct te pakken met zijn bijzondere stem en emotionele voordracht. De zang van Zach Bryan is ook op de rest van het album zijn sterkste wapen, want de wat ruwe maar ook gevoelige stem van de Amerikaanse muzikant komt keer op keer keihard binnen.
In muzikaal opzicht tapt Zach Bryan uit meerdere vaatjes. Een aantal songs op het album beweegt zich richting ingetogen en wat traditioneel aandoende folk en country, maar Zach Bryan kan ook uit de voeten met wat voller ingekleurde en gloedvol uitgevoerde Americana. Door de zang kruipt het titelloze album van Zach Bryan makkelijk onder de huid, maar wanneer je het album vaker hoort valt steeds meer op hoe sterk en veelzijdig de songs zijn.
De al eerder genoemde bijdragen van Sierra Ferrell en Kacey Musgraves zijn prachtig, maar ook de samenwerkingen met The War And Treaty en The Lumineers pakken prachtig uit. Zach Bryan zal liefhebbers van wat traditioneler aandoende Amerikaanse rootsmuziek makkelijk aanspreken, maar zijn nieuwe album klinkt ook als een album dat Ryan Adams op de toppen van zijn kunnen vergat te maken. Zeker in de wat meer uptempo tracks komt de muziek van Zach Bryan als een wervelwind uit de speakers, maar ook de ingetogen tracks op het album hebben direct een enorme impact.
Zach Bryan, die zijn nieuwe album ook nog eens zelf produceerde, laat op dit album horen dat hij bulkt van het talent. De Amerikaanse muzikant excelleert op zijn titelloze album als songwriter en imponeert als zanger. Zonder de bijdragen van Kacey Musgraves en Sierra Ferrell was ik er waarschijnlijk niets eens toe gekomen om naar het album te luisteren, maar in dat geval had ik een van de beste albums die dit jaar in het genre zijn verschenen gemist. Dat Zach Bryan een hele grote gaat worden kan alleen maar een kwestie van tijd zijn. Erwin Zijleman