Mickey Guyton effende een paar jaar geleden de weg voor zwarte countryzangeressen in Nashville en het is Brittney Spencer die hier al eerste van profiteert. Ze kon voor haar debuutalbum een beroep doen op gastmuzikanten van naam en faam, uitstekende sessiemuzikanten en de producer van het zeer succesvolle Golden Hour van Kacey Musgraves. Het is goed te horen op het prachtig klinkende My Stupid Life, dat deels klink als een countrypopalbum dat je verwacht uit Nashville, maar dat ook duidelijk anders klinkt. Dat laatste is de verdienste van de fraaie soulstem van Brittney Spencer, die in vocaal opzicht excelleert. Het levert een album op dat haar op de kaart zet als een van de volgende sterren in Nashville.
Er zijn helaas niet veel zwarte zangeressen die een voet aan de grond krijgen in de countryscene van Nashville, Tennessee. De Amerikaanse muziekhoofdstad scoort immers nog altijd niet erg hoog wanneer het gaat om inclusiviteit en diversiteit. Er is echter wel iets aan het veranderen sinds Mickey Guyton in 2021 doorbrak met het uitstekende Remember Her Name en als eerste zwarte vrouw mocht optreden tijdens de uitreiking van de Academy Of Country Music Awards. Mickey Guyton is niet de enige zwarte countryzangeres van wie heel veel wordt verwacht in Nashville, want ook Brittney Spencer wordt al een tijdje gezien als een van de grootste aanstormende talenten binnen de country(pop).
Dat moet de Amerikaanse muzikante deze week gaan waarmaken met de release van haar debuutalbum My Stupid Life. Brittney Spencer woont al een jaar of tien in Nashville en weet zich al een tijdje verzekerd van de steun van Marren Morris, die haar plekje in de spotlights het afgelopen jaar heeft veilig gesteld. Ze kon bovendien een beroep doen op producer Daniel Tashian, die met Kacey Musgraves’ Golden Hour mijn favoriete countrypop aller tijden produceerde.
Ik begon daarom met hooggespannen verwachtingen aan My Stupid Life, dat in de VS met veel aandacht is onthaald, maar in Nederland hoort bij de wat obscuurdere releases van de week. Het is een release waar hoorbaar flink wat geld in is gestoken en dat heeft zowel voordelen als nadelen. Door het inhuren van uitstekende muzikanten, het kunnen rekenen op gastbijdragen van onder andere Jason Isbell, Grace Potter en de al eerder genoemden Maren Morris en Mickey Guyton en het rekruteren van een gewilde producer als Daniel Tashian heeft Brittney Spencer een prachtig klinkend album afgeleverd, maar het is wel een album dat zich niet al te ver buiten de kaders van de Nashville countrypop beweegt.
My Stupid Life klinkt redelijk gepolijst en vermengt invloeden uit de countrymuziek hier en daar met een stevige dosis pop, maar toch is het zeker geen dertien in een dozijn Nashville countrypop album. Dat heeft alles te maken met de stem van Brittney Spencer, die de countrypop op haar debuutalbum voorziet van flink wat soul. De soulvolle strot van de Amerikaanse muzikante wijkt flink af van die van de gemiddelde countrypop zangeres, waardoor countrypop in het geval van Brittney Spencer al snel countrysoul wordt.
Het is countrysoul die nergens echt ontspoort, want Brittney Spencer heeft zich wel enigszins in het Nashville keurslijf laten persen. Het is een keurslijf waar ik persoonlijk overigens niets tegen heb, want ik kan prima uit de voeten met goed gemaakte countrypop. My Stupid Life staat vol met goed gemaakte countrypop, die door de extra dosis soul iets toevoegt aan de standaard countrypop albums die in Nashville worden gemaakt.
Zeker als Brittney Spencer haar zang wat steviger aanzet is er niet veel fantasie nodig om te bedenken wat voor rauw en weergaloos countrysoul album ze zou kunnen maken, maar ook My Stupid Life valt me zeker niet tegen. In muzikaal opzicht klinkt het allemaal fraai, de songs zijn stuk voor stuk aansprekend en de zang is echt geweldig. Goed nieuws dus voor liefhebbers van countrypop, al kan dit album zeker ook in bredere kring worden gewaardeerd. Erwin Zijleman