The King of Misery van de Brits-Ugandese muzikant Daudi Matsiko bestaat voor een belangrijk deel uit sobere en vaak wat donkere klanken en behoorlijk zachte zang. Die donkere klanken en zachte zang worden gecombineerd met donker getinte songs. Daudi Matsiko maakt geen muziek waar je vrolijk van wordt, maar het is wel muziek die steeds mooier wordt. Dat bereikt hij deels door het toevoegen van subtiele maar bijzonder trefzekere accenten aan zijn songs, maar ook als hij zijn songs uiterst sober houdt gebeurt er iets met je bij beluistering van het album. Je moet er tegen kunnen en voor in de stemming zijn, maar als aan deze voorwaarden is voldaan groeit het album maar door.
Daudi Matsiko heeft Ugandese wortels, maar is geboren en getogen in het Verenigd Koninkrijk. Daar maakte hij in 2017 zijn fascinerende debuutalbum An Introduction To Failure, dat ik persoonlijk overigens pas heb ontdekt nadat ik zijn deze week verschenen tweede album The King Of Misery had beluisterd.
Ik moet eerlijk toegeven dat ik het debuutalbum van Daudi Matsiko bij eerste beluistering echt veel beter vond dan de opvolger. Op beide albums maakt de Brits-Ugandese muzikant behoorlijk ingetogen folksongs, maar deze zijn op zijn debuutalbum verrijkt met af en toe bonte maar ook zeer avontuurlijke klankentapijten, wat van An Introduction To Failure een razend spannend album maakt.
Ook het debuutalbum van Daudi Matsiko heeft zijn rustmomenten en juist deze zijn doorgetrokken op The King Of Misery. Het tweede album van Daudi Matsiko, dat overigens wordt gepresenteerd als zijn debuutalbum, werd gemaakt in een periode waarin de Brits-Ugandese muzikant worstelde met depressies. Het verklaart waarom de songs op het album behoorlijk donker klinken. Zeker wanneer Daudi Matsiko zich beperkt tot de akoestische gitaar en behoorlijk zachte zang doet The King Of Misery me flink denken aan de albums van Elliott Smith, die ook niet bekend stond om zijn zonnige kijk op het leven.
Ook op The King Of Misery beperkt Daudi Matsiko zich niet tot akoestische gitaar en zang, maar de extra inkleuring van zijn songs is een stuk subtieler dan op zijn debuutalbum, dat met een speelduur van 30 minuten misschien moet worden gezien als een minialbum. Waar de extra accenten op An Introduction To Failure hier en daar behoorlijk heftig waren, zijn de bijdragen van extra instrumenten op The King Of Misery vooral subtiel en sfeervol.
Dat maakt misschien wat minder makkelijk indruk dan heftige uitbarstingen op het vorige album, maar na een paar keer horen begon ik de subtiliteit op het tweede album meer te waarderen. Het is misschien even wennen aan de bijna minimalistische klanken en de fluisterzachte zang, maar als ze eenmaal binnen komen, komen ze ook hard binnen en regeert de kracht van de eenvoud.
Daudi Matsiko deed heel veel zelf op The King Of Misery, maar op het tweede deel van het album duiken meer gastmuzikanten op. Die dragen in eerste instantie subtiele blazers, mooie achtergrondzang en stemmige strijkers bij, maar een aantal songs wordt wat voller en duisterder ingekleurd. Het klinkt zeker niet zo uitbundig als het zeven jaar geleden kon klinken, maar de sfeer op het album verandert wel.
Wanneer je The King Of Misery op het verkeerde moment beluistert kun je het zomaar een bloedsaai of deprimerend album vinden, maar op het juiste moment wordt het een wonderschoon album, dat ondanks de spaarzame inkleuring steeds weer nieuwe dingen laat horen en dat je bovendien veel makkelijker weet te raken. De zang van Daudi Matsiko heeft een vergelijkbaar effect. Op het verkeerde moment word ik heel ongeduldig van de zachte en zich langzaam voortslepende zang op The King Of Misery, maar niet veel later snijdt diezelfde zang door de ziel.
Laat ik het er maar op houden dat je in de stemming moet zijn voor de muziek van de Brits-Ugandese muzikant, maar als je er voor in de stemming bent is The King Of Misery een geweldig album. Ik ging er bij eerste beluisteringen van uit dat ik niet vaak in de stemming zou zijn voor dit album, maar het bleek snel een prachtige soundtrack voor de soms stormachtige en in ieder geval donkere avonden van dit moment. Erwin Zijleman
De muziek van Daudi Matsiko is ook verkrijgbaar via de bandcamp pagina van de Brits-Ugandese muzikant: https://hellodaudi.bandcamp.com/album/the-king-of-misery.