Na het verrassend ingetogen Flying Dream 1 vervolgt de Britse band Elbow haar weg met Audio Vertigo. Het is een album dat direct de aandacht trekt met stevig aangezette ritmes en een vaak verrassend vol geluid. Het is een geluid met hier en daar soulvolle en funky accenten, maar bij beluistering van Audio Vertigo is ook direct duidelijk dat het om Elbow gaat, al is het maar vanwege de zo herkenbare zang van voorman Guy Garvey. Het duidelijk andere geluid zorgt er wel voor dat Audio Vertigo een interessante aanvulling is op het prachtige oeuvre van Elbow, dat nu bestaat uit tien uitstekende albums. Audio Vertigo is niet mijn favoriete Elbow album, wel een hele interessante.
Ik volg de Britse band Elbow al sinds het debuutalbum Asleep In The Back uit 2001 en sindsdien kan ieder album van de band uit Manchester op mijn aandacht en sympathie rekenen. Elbow heeft wat mij betreft nog nooit een slecht album gemaakt, maar ik luister zelf het vaakst naar The Seldom Seen Kid uit 2008. Het is met afstand mijn favoriete album van de Britse band en hoewel ik niet denk dat Elbow The Seldom Seen Kid ooit nog gaat overtreffen, ben ik altijd benieuwd naar nieuwe verrichtingen van de Britse band.
Elbow keert deze week terug met Audio Vertigo, het tiende reguliere studioalbum van de band en de opvolger van het in 2021 verschenen Flying Dream 1. Het laatstgenoemde album was binnen het oeuvre van Elbow een opvallend album. Het in de herfst van 2021 verschenen album kleurde prachtig bij het seizoen en liet een verrassend ingehouden en sfeervol geluid horen. Het is een album dat in een aantal recensies saai werd genoemd, maar hoewel het avontuur en de dynamiek van de voorgaande Elbow albums wat ontbraken, vond ik Flying Dream 1 zeker geen slecht album.
Audio Vertigo laat direct bij eerste beluistering horen dat Elbow geen Flying Dream 2 heeft gemaakt. Op het tiende album keert Elbow terug naar het wat dynamischere geluid dat we kennen van de band. Stevig aangezette ritmes van bas en drums spelen een opvallende rol in de instrumentatie op het album, die verder behoorlijk vol klinkt en afwisselend ruimte biedt aan broeierige synths en orgels, bij vlagen lekker venijnig gitaarwerk, bijzonder klinkende strijkers en blazers en meerstemmige zang.
Audio Vertigo klinkt met name door de zo herkenbare zang van Guy Garvey als typisch Elbow, maar de band uit Manchester verwerkt op haar nieuwe album uiteenlopende en ook zeker nieuwe invloeden, waardoor Audio Vertigo toch anders klinkt dan de meeste andere Elbow albums. Zeker wanneer de instrumentatie wat steviger wordt aangezet klinkt Elbow wat soulvoller en funkier dan we van de band gewend zijn, maar Audio Vertigo flirt ook met elektronisch jaren 80 geluid en bouwt ondertussen verder op het indrukwekkende oeuvre van de band.
Zeker na Flying Dream 1 laat de Britse band op Audio Vertigo een behoorlijk rijk en soms bijna overdadig geluid horen, maar het zit allemaal zo knap in elkaar dat je niets wilt missen. Zelf heb ik overigens een duidelijke voorkeur voor de net wat subtieler ingekleurde songs op het album, die net wat minder heftig uit de speakers komen, maar dat is een kwestie van smaak.
Over de zang van Guy Garvey zijn de meningen al sinds de beginjaren van Elbow verdeeld, maar vind de stem van de Britse muzikant, die nog altijd doet denken aan Peter Gabriel, een mooi en onmisbaar ingrediënt van de muziek van Elbow. Ook in muzikaal opzicht doet het album overigens wel wat denken aan de muziek die Peter Gabriel in de tweede helft van de jaren 80 maakte. In de wat voller klinkende songs op het album hoor ik overigens ook wel wat van ABC’s Martin Fry, een associatie die ik nog niet eerder had.
Nu ik Audio Vertigo een paar keer heb gehoord weet ik al zeker dat ik het album niet zo goed ga vinden als The Seldom Seen Kid, maar na het sfeervolle Flying Dream 1 slaagt Elbow er ook op haar tiende album weer in om anders en spannend te klinken. Het is soms wat druk, maar minstens even vaak is Audio Vertigo echt prachtig. Erwin Zijleman
Audio Vertigo van Elbow is verkrijgbaar via de Mania webshop: